Róża to najpopularniejszy kwiat uprawiany na naszej planecie. Ogólnie mówiąc, kiedy mówią słowo „kwiaty”, w zdecydowanej większości mają na myśli właśnie róże, weź pod uwagę opis jej odmian i zdjęcia. Wspaniały wygląd, nieporównywalny z żadnymi innymi kwiatami, daje róży prawo do miana „królowej kwiatów”
Zawartość:
Przeczytaj także: Jak uprawiać róże w swoim ogrodzie: sadzenie i pielęgnacja - krótka encyklopedia dla początkujących ogrodników (170 zdjęć)
Wstęp
Obecnie istnieje kilkadziesiąt tysięcy odmian tych roślin. Jednak z punktu widzenia biologii wszystkie są najczęstszą dziką różą. Od czasów starożytnych ludzkość zwracała uwagę nie tylko na przydatność dzikiej róży, ale także na estetyczne właściwości jej kwiatów.
Hodowla amatorska z krzyżowaniem dzikiej róży prowadzona była już w starożytnej Grecji, a Rzymianie podnieśli kwestię wprowadzenia nowych odmian na profesjonalny poziom.
Przez dwa i pół tysiąca lat róża przeszła trudną drogę od zaledwie kilkunastu odmian znanych współczesnym Herodotowi do 35 tysięcy odmian, które są obecnie uprawiane.
Ich klasyfikacja to cała nauka, która istnieje od ponad stu lat. Wymienić wszystkie odmiany, a przynajmniej ich grupy, jest bardzo trudnym zadaniem. Dlatego rozważymy ich odmiany, skupiając się na głównych klasach, opisując niektóre cechy ich uprawy, a także dbając o nie.
Przeczytaj także: Kwiaty wieloletnie (TOP 50 gatunków): katalog ogrodowy do dawania ze zdjęciami i nazwami | Wideo + Recenzje róże floribunda
- Wysokość tych roślin wynosi od 0,3 do 1 m. Każdy pęd z góry tworzy duży bukiet jasnych kwiatów.
- Płatki mają kształt kielicha lub misy; są frotte lub gładkie.
- Czas kwitnienia floribundy przypada na lipiec, czas trwania od 2 do 3 miesięcy.
- Wielkość kwiatów może wahać się od 4 do 11 cm.
- Te kwiaty są uprawiane jako krzewy lub jako rośliny standardowe.
- W niektórych przypadkach można zastosować uprawę doniczkową.
Liczba odmian tych odmian jest dość duża. Najpopularniejsze odmiany floribundy to:
- (Galaktyka) Wzrost do 80 cm, płatki - frotte, białe, z lekkim odcieniem czerwieni na brzegach. Ich aromat przypomina zapach oleju lnianego.
- (Carte Blanche) Białe, do 1 m. Kwitną do początku października. Są odporne na choroby.
- (Niebieski Baju) Odcień kwiatostanów jest niebiesko-liliowy, co na tle żółto-zielonych pędów daje złudzenie niebieskiego. Roślina jest kapryśna i wymagająca w warunkach wzrostu, ale jest ceniona przez hodowców kwiatów za oryginalne wybarwienie.
- (Fryzja) Wysokość do 70 cm Duża liczba pąków z żółtymi płatkami. Płatki są frotte, niezwykle pachnące. Kwitnie pod koniec czerwca, kwitnie do połowy października.
Te odmiany są ciepłolubne, uwielbiają dobrze oświetlone obszary; potrzebują ochrony przed wiatrem, a także potrzebują miejsca na system korzeniowy każdego krzewu. Otwory do sadzenia muszą mieć głębokość co najmniej 50 cm.
Przeczytaj także: Rosnące róże z nasion: róża pieńkowa (mallow), chińska, kamień, anielskie skrzydła, polyanthus i inne popularne rodzaje i odmiany (ponad 35 zdjęć i filmów) + Recenzje
Róże kanadyjskie
- Są swego rodzaju mistrzem w mrozoodporności.
- Odmiany te są w stanie tolerować mrozy do -30 ... -40 ° C bez ocieplenia.
- Kwitną od początku czerwca do pierwszych przymrozków.
- Rośliny te są praktycznie niewymagające światła, ich uprawa nie stwarza szczególnych problemów nawet niedoświadczonym hodowcom kwiatów.
Tradycyjnie róże kanadyjskie dzieli się na dwie serie:
- park (pionowy, bezwonny);
- odmiany, takie jak „odkrywca”.
Te ostatnie obejmują zarówno odmiany stojące, jak i pnące o wyraźnym aromacie.
Opieka nad tymi roślinami jest dość prosta: sadzenie odbywa się w żyznej glebie ułożonej na dnie dołków o głębokości do 70 cm. Przez pierwsze 1-2 lata młode rośliny należy owinąć na zimę, a każdej wiosny przycinać, usuwając chore lub uszkodzone pędy.
Rośliny muszą być mulczowane, a aby zapewnić dobre kwitnienie, karmić dwa razy w sezonie: wiosną pod każdy krzak aplikuje się 30 g nawozów azotowych, w środku lata do 30 g superfosfatu. Przed okresem zimowym wskazane jest spłukanie krzaków kompostem (do 3 wiader na 1 krzak), a zimą przykrycie krzaków warstwą śniegu do 50 cm.
Przeczytaj także: Jak zrobić gobelin własnymi rękami? Oryginalne pomysły i rysunki (ponad 110 zdjęć i filmów) + Recenzje róże pnące
Pod tą nazwą nie mają na myśli jakiegoś pokrewnego gatunku, ale prawie wszystkich przedstawicieli rodzaju dzikiej róży, które tworzą długie pędy i są w stanie zmienić kierunek wzrostu. Oczywiście nie ma ich ogólnego opisu, ponieważ często reprezentują one przedstawicieli zupełnie różnych odmian lub mieszańców.
Róże pnące różnią się warunkami pielęgnacji, a także strefami klimatycznymi, w których są uprawiane. Jedyną wspólną cechą tych roślin jest zdolność ich łodyg do przybierania form, w które kierują je hodowcy kwiatów za pomocą specjalnych podpór lub innych elementów krajobrazu.
Rośliny te nadają się do oplatania różnych elementów. ogrodnictwo dekoracyjne: ogrodzenia, altany, ściany, drzewa i tak dalej. W rzeczywistości klasyfikacja róż pnących zależy nie tyle od ich cech biologicznych, ile od tego, w jaki sposób i co będą warkocze.
Rozważ ich główne klasy:
- (kręcone lub pnące) Mają długie (ponad 5 m) pędy pełzające z małymi liśćmi. Kwiaty są równomiernie rozmieszczone na całej długości pędów. Czas kwitnienia pnączy wynosi od 4 do 5 tygodni i przypada na czerwiec-lipiec. Większość wędrowców jest mrozoodporna i hibernuje bez żadnego schronienia. Głównym celem jest oplatanie ścian i ogrodzeń.
- (wspinaczka) Są hybrydą pnącza i róż herbacianych (czasami floribunda). Długość ich pędów wynosi około 4 m, jednak kwiaty są znacznie większe niż u róż pnących; ich średnica może przekraczać 5 cm, większość pnączy kwitnie dwa razy w sezonie, są również odporne na mróz.
- (Climings) Są kolejną mutacją pnączy, jednak mają grubsze łodygi i kwiaty do 11 cm średnicy, jednak liczba kwiatów na pędzie jest około dwa razy mniejsza niż na pnących czy pnących. Większość z nich kwitnie również dwa razy w sezonie, ale rosną tylko w ciepłym klimacie, ponieważ nie znoszą nawet lekkich mrozów.
Większość pnączy jest mrozoodporna, jednak zaleca się przykrycie ich na zimę dodatkowymi środkami w postaci folii lub ochronnej warstwy liści lub trawy. W tym drugim przypadku musisz usunąć łodygi rośliny z podpór, kładąc ją na ziemi.
Przeczytaj także: Jak uratować sadzonki róż przed sadzeniem? Opis, klasyfikacja, reprodukcja, środki zwalczania szkodników (ponad 75 zdjęć i filmów) + Recenzje
Flamentańska róża pnąca
- Jest to jeden z pnących, który posiada dużą ilość pąków w kwiatostanach (ponad 15 sztuk) o silnym aromacie.
- Odmiana została wyhodowana w połowie ubiegłego wieku w konkretnym celu: aby stworzyć nisko pnącą roślinę o czerwonym kolorze i wysokiej odporności na choroby.
- Długość pędów nie przekracza 3 m, wielkość kwiatów to 7-8 cm, co jest dość duże do wspinaczki.
- Kwitnienie trwa do 50 dni i rozpoczyna się w połowie lata.Roślina jest odporna na szkodniki, odporna na choroby, bez schronienia znosi mrozy do -20 °C.
- Do uprawy wymagana jest dobrze przepuszczalna luźna gleba, ponieważ korzenie nie tolerują nadmiernej wilgoci, wymagającej oddychania powietrzem.
- Wymagany jest górny opatrunek dla dobrego kwitnienia. Standardowo nawozy azotowe stosuje się wczesną wiosną (30-40 g na krzak), a nawozy fosforowo-potasowe latem (do 50 g na krzak).
- Późną jesienią wskazane jest nawożenie korzeni kompostem.
Przeczytaj także: Nawóz do roślin domowych. Opis rodzajów nawozów, przepisy na domowe opatrunki (zdjęcia i wideo) + Recenzje róże w sprayu
- Zostały wyhodowane w połowie XX wieku. Ich cechą jest obecność dużej liczby pąków (ponad 15 sztuk) na końcu łodygi.
- Średnica części kwitnących sięga 8 cm, a wysokość około 50 cm.
- Ze względu na podobny rozmiar i kształt kwiatostanu są czasami nazywane „różowymi plamami”.
- Dekoracyjność tych róż pozwala im znaleźć najszersze zastosowanie: od bukietów ślubnych po dekorację bardzo gęstych klombów.
- Sadzenie odbywa się w otworach o głębokości do 40 cm, na dnie których należy umieścić drenaż w postaci kamyków.
- Pozostałe stopnie są standardowe dla róż: na drenaż układa się warstwę kompostu lub żyznej gleby, sadzi się krzew, przykrywa ziemią i podlewa dużą ilością (do 10 litrów) wody.
Ich zalety to:
- długie kwitnienie na początku lata i utrzymujące się do 3 miesięcy
- różnorodność kolorów i odcieni: od żółtego do jaskrawoczerwonego
- bezpretensjonalność w uprawie
- mrozoodporność do -20°C
Opieka nad nimi nie jest trudna. Obejmuje regularne rozluźnianie i umiarkowane podlewanie. Przycinanie odbywa się kilka razy w sezonie: z reguły jest to początek wiosny, kiedy usuwa się chore, wysuszone łodygi, a także koniec kwitnienia, w którym wycina się tylko zwiędłe pąki. Wymagają schronienia na zimę.
Top dressing jest standardowy, stosowany do wszystkich rodzajów szaszłyków: wiosną nawozy azotowe, latem nawozy fosforowo-potasowe; Najlepiej robić letnie opatrunki w okresie pączkowania lub na początku kwitnienia.
![[Instrukcje] Jak zrobić piękne i niezwykłe półki ścienne własnymi rękami: na kwiaty, książki, telewizor, kuchnię lub garaż (ponad 100 pomysłów na zdjęcia i filmy) + Recenzje](https://iherb.bedbugus.biz/wp-content/uploads/2018/05/19-6-300x213.jpg)
Przeczytaj także: [Instrukcje] Jak zrobić piękne i niezwykłe półki ścienne własnymi rękami: na kwiaty, książki, telewizor, kuchnię lub garaż (ponad 100 pomysłów na zdjęcia i filmy) + Recenzje hybrydowe róże herbaciane
Wraz z pojawieniem się tych roślin w 1867 roku rozpoczął się nowy okres w uprawie róż. Ich pierwsza odmiana, wyhodowana przez André Guillota, została nazwana „Francja”. Był hybrydą róży herbacianej z powtórzeniem. To on jest przodkiem wszystkich istniejących obecnie popularnych róż.
Guyotowi udało się stworzyć roślinę o wyjątkowej jakości, o długim, niemal ciągłym kwitnieniu oraz wspaniałym aromacie. W rzeczywistości praca Guillota była tym samym separatorem, który rysował linię między „starymi” i „nowymi” kolorami.
- Te róże są uważane za najbardziej wyrafinowaną z odmian ozdobnych.
- Mogą mieć wysokość od 50 cm do 1 m, mieć różnorodną formę krzewów i mogą być uprawiane jako standardowe rośliny uprawne.
- Ich części kwiatowe są bardzo duże, do 10-15 cm średnicy, liczba pąków na łodydze wynosi średnio 6-7.
- Liczba płatków w jednym pąku w odmianach hybrydowych waha się od 20 do 130.
- Kwitnienie rozpoczyna się w drugiej połowie czerwca i trwa do połowy października.
- I często dzieli się na dwa etapy: czerwiec-lipiec i po krótkiej przerwie lipiec-październik.
- Roślina jest mrozoodporna: bez schronienia toleruje mrozy do -10 ° C, a ze schronieniem prawie każdą zimę.
Pielęgnacja tych róż jest standardem, jednak niektóre odmiany należy uznać za podatne na choroby, zwłaszcza infekcje grzybicze lub szkodniki. Roślina jest szczególnie podatna na gąsienice dropworm, przędziorków; korzenie często mogą być dotknięte przez nicienie.
Liczba odmian tych roślin jest ogromna. Najpopularniejsze są:
- (amerykańska duma) Wysokość - 80 cm, części kwitnące czerwone, aksamitne, kielichowe, średnica 15 cm.
- (Baron Rotszyld) Wysokość 110 cm.Płatki są białe wewnątrz, szkarłatne na zewnątrz. Średnica do 11 cm.
- (Dee Welt) Wysokie kwiaty do 120 cm, pomarańczowe wewnątrz, żółte na zewnątrz, średnica 11 cm Kwiaty są gęste, mają ponad 60 płatków.
- (Wieczorna gwiazda) Białe rośliny o jasnożółtej podstawie. Kwiaty pojedyncze, średnica do 11 cm, wysokość 80 cm.
- (Pani X) Kwiaty fioletowe do 12 cm średnicy, gęste (do 50 płatków). W kwiatostanach 3-5 kwiatów.
- (Pan Lincoln) Wysokość do 90 cm, kwiaty do 12 cm średnicy, średnio gęste (do 40 płatków). Mają jeden z najdłuższych okresów kwitnienia.
Przeczytaj także: Meble do majsterkowania i inne produkty z drewna: rysunki ławek, stołów, huśtawek, budek dla ptaków i innych artykułów gospodarstwa domowego (ponad 85 zdjęć i filmów) ogrodowa róża
Pod tą nazwą w ostatnich czasach mają na myśli nie róże ogrodowe ogólnie, a mianowicie ich starożytni przodkowie ogrodowi, którzy istnieli zanim André Guillot opracował hybrydowe odmiany herbaty. Te sprawdzone przez czas rośliny przetrwały w niezmienionej formie do dziś. Do pewnego stopnia można je nazwać „antykami” różowego świata.
Ich najpopularniejsze odmiany to:
- (Białe róże Alba) Kwiaty białe lub jasnoróżowe, ułożone w kwiatostany po 5-6 sztuk. Kwitną w połowie wiosny lub latem, począwszy od drugiego roku po posadzeniu. Bardzo bezpretensjonalny i mrozoodporny.
- (Burbon) Kwiaty duże, czerwone lub fioletowe (do 11 cm) na mocnych pędach średniej wysokości. Zwykle kwiaty zbiera się z kwiatostanów po 3 szt. Czas kwitnienia to późne lato. Idealne na obrzeża, ale są też odmiany pnące używane do ozdabiania ogrodzeń.
- (Burso) Dzika róża pnąca uprawiana do ozdabiania łuków. Kwiaty frotte, zebrane po trzy w jednym kwiatostanie. Wymagają schronienia na zimę. Kolor - od czerwono-fioletowego do bladoczerwonego.
- (Prowansja) Podobny do Bourbona, ale w kolorze różowym i mocniejszym w smaku. Należą do roślin krzaczastych.
- (Chińskie róże) Kwiaty niskie i średnie, krzew. Mają wszystkie odcienie od białego do czerwonego. Kwitnienie trwa przez całe lato. Wymagają ochrony przed wiatrem, służą jako obramowania.
Obecnie większość „starych” róż praktycznie nie jest wykorzystywana do hodowli nowych odmian, ponieważ potomkowie herbaty hybrydowej mają znacznie większą bazę do selekcji. Przedstawiciele róż ogrodowych mogą mieć mniej spektakularny wygląd, jednak doskonale nadają się do dekoracji dyskretnych ogrodów.
Przeczytaj także: Pionowe łóżka wykonujemy własnymi rękami: najlepsze pomysły 2018 roku. Do warzyw, jagód, ziół i kwiatów (ponad 65 zdjęć i filmów) + recenzje angielskie róże
Duża grupa stosunkowo nowych odmian, wyhodowanych pod koniec XX wieku w Wielkiej Brytanii. Ich wygląd jest na swój sposób wyjątkowy – była to jedna z nielicznych udanych prób przekroczenia starych róże ogrodowe z nowoczesną herbatą lub floribundami.
„Angielki” łączą w sobie formy kwiatów starych róż ze stabilnością i mrozoodpornością współczesnych. Ich ważną cechą jest to, że mają prawie wszystkie możliwe formy krzewów: „Angielski” może być niski, wysoki, krzaczasty, standardowy, wspinaczkowy, pokrywający i tak dalej.
Ponadto wszystkie te odmiany mają mieszańce przystosowane do różnych warunków klimatycznych. Większość tych roślin jest mrozoodporna i toleruje cień.
Mają jednak szereg wad, które są wynikiem „ekstremalnej” selekcji:
- w pierwszych latach życia, gdy pędy nie są jeszcze wystarczająco mocne, uginają się i łamią pod ciężarem ciężkich kwiatów
- około jedna trzecia odmian ma niewielkie lub żadne ponowne kwitnienie
- mimo tolerowania cienia, przy dużej ilości dni pochmurnych mogą w ogóle nie kwitnąć
Jednak w każdym razie, jeśli kwiaciarnia ma tendencję do wzrostu starych róż, lepiej jest zwrócić się do róż angielskich, ponieważ ich hodowla jest mniej kłopotliwa.
Przeczytaj także: Róże: cechy jesiennej pielęgnacji dla nich, wszystko, co musisz o nich wiedzieć (zdjęcia i wideo) + Recenzje Róże z Austin
Zasadniczo są one wersją angielskich róż (ponieważ David Austin był osobą, która zdobyła angielskie róże), ale ta nazwa odnosi się do najbardziej udanych wyników jego eksperymentów związanych z formami krzaczastymi.
Wszystkie mają dużą ilość płatków frotte (od 100 do 120) i ściśle określone kształty kwiatów:
- pompon
- miska (płytka, głęboka, zakrzywiona itp.)
- gniazdo zasilania
Austin osiągnął także ujednolicenie smaków swoich dzieł. Jest ich pięć:
- owoc
- mirra
- herbata
- piżmowy
- stary
Jedną z zalet róż Austin jest to, że teoretycznie kwiaciarnia może znaleźć roślinę o pożądanym kształcie kwiatu i aromacie, który go interesuje. Rośliny te są również bezpretensjonalne w swojej pielęgnacji i pozbawione większości mankamentów odmian angielskich.
róża pomarszczona
Są to odmiany pospolitej dzikiej róży, ale mają większe i piękniejsze kwiaty w bogatych kolorach. Są to potężne krzewy o długich gałęziach, na których znajduje się wiele cierni w kształcie sierpa.
- Ich liście są owalne i pokryte od spodu warstwą puchu. Kwiatostany tej dzikiej róży zawierają 4-8 kwiatów o różnych kształtach i rozmiarach.
- Jedną z cech rośliny jest wczesne kwitnienie, które występuje już w maju, a do drugiego kwitnienia, które następuje w lipcu, na roślinach pojawiają się nie tylko kwiaty, ale także duże jaskrawoczerwone owoce do 3 cm średnicy, dodając dodatkowa dekoracyjność do buszu.
- Jesienią następuje kolejna piękna metamorfoza z rośliną: jej liście zmieniają kolor z zielonego na bordowy lub brązowy. Połączenie podobnego koloru liści i jaskrawoczerwonych owoców drugiego kwitnienia wygląda bardzo imponująco.
- Pomarszczona róża jest absolutnie bezpretensjonalna i prawie nie wymaga opieki; ponadto jest mrozoodporna, prawie jak kanadyjska.
- Wady rośliny obejmują nadmiernie rozwinięty system korzeniowy: jeśli nie zajmiesz się na czas procesami korzeniowymi, dzika róża bardzo szybko zdobędzie całe możliwe terytorium.
- Roślina jest bardzo wytrwała i wygrywa z konkurencją, dlatego walka z nadmiarem młodych pędów jest obowiązkowa.
róże okrywowe
Są pomarszczonymi hybrydami i odziedziczyły wszystkie zalety swoich przodków. Są bezpretensjonalne, praktycznie nie wymagają pielęgnacji i są mrozoodporne, co pozwala na ich stosowanie w niemal każdych warunkach klimatycznych. Są również bardzo odporne na choroby i szkodniki.
Kwitnienie róż okrywowych trwa prawie cały sezon. Kwiaty mają różne odcienie: od białego i różowego do czerwonego i fioletowego, dodatkowo płatki mogą być wielokolorowe. Ta skarłowaciała roślina jest zwykle używana do ozdabiania zboczy, tworzenia gęstych zarośli lub granic.
Tak jak pomarszczona Róża, jesienią zmienia kolor liści, co dodatkowo urozmaica projekt. Na jego system korzeniowy wystarcza niewielka ilość gleby, dzięki czemu można ją uprawiać na rabatach wielopoziomowych lub donicach.
Odmiany tej róży mogą mieć właściwości róż pnących, choć rzadko kiedy potrafią wznieść się na wysokość większą niż 1,5 m, to jednak w zupełności wystarczy do dekoracji małych żywopłotów lub dolnych partii łuków i pergoli.
Krzew róż
Do tej klasy należą tak zwane rośliny półwspinaczkowe; uwzględniono również krzewy. Taka klasyfikacja jest krytykowana przez społeczność biologiczną, ponieważ należą do niej róże angielskie, kanadyjskie i okrywowe.
Główną właściwością tej klasy jest możliwość stosowania zarówno w kierunku pionowym wzrostu, jak iw kierunku poziomym. W rzeczywistości peelingi obejmują te odmiany, które z różnych powodów nie zostały przypisane do innych klas róż.
- Krzewy mogą być wykorzystywane w wielu różnych rolach: od roślin okrywowych i obrzeżowych po rośliny pnące o średniej wysokości oplotu (do 2 m).
- Biorąc pod uwagę wysokie tempo wzrostu i dużą objętość roślin, często są one osadzone w dość dużych odległościach od siebie.
- W przypadku zarośli sadzenie w odstępach 1,5-2 m jest normą. Aby stworzyć ciągłą osłonę, stosuje się układy siedzeń o gęstości 2-3 roślin na 1 m2. m.
Wszystkie peelingi mają następujące cechy:
- długie i obfite kwitnienie, często powtarzane dwa razy w sezonie
- prawie wszystkie peelingi mają wyraźniejszy aromat niż klasy herbat hybrydowych
- duża objętość zarówno zielonej jak i masy kwiatowej
- wysoka odporność na choroby
- umiarkowana lub wysoka mrozoodporność
- bezpretensjonalność, a często całkowity brak troski
- kompatybilność z prawie wszystkimi rodzajami innych roślin ozdobnych
park róż
Ta nazwa jest używana do identyfikacji dużej grupy uprawianych dzikiej róży o szerokiej gamie odmian i odmian. Podobnie jak zarośla, ta klasa nie jest biologiczną definicją, ale łączy w sobie wiele roślin różnego pochodzenia, wykorzystywanych w konkretnym celu – zagospodarowaniu dużych obszarów w parkach, skwerach i ogrodach.
- W zasadzie wszystkie cechy i cechy charakterystyczne dla zarośli dotyczą róż parkowych, z jednym wyjątkiem: rośliny parkowe nie pną się.
- Rośliny te preferują tereny słoneczne o neutralnej, dobrze przepuszczalnej glebie.
- Żyzność gleby może być dowolna, ponieważ w każdym przypadku nawozy mineralne będą musiały być stosowane zgodnie ze standardowym schematem (azot wczesną wiosną, fosfor i potas latem).
- Sadzenie odbywa się według schematu 1,5 na 3 metry, ponieważ po 2-3 latach procesy korzeni wypełnią całą wolną przestrzeń.
- Pielęgnacja róż parkowych jest prosta i obejmuje umiarkowane regularne podlewanie i przycinanie ozdobne, ponieważ jak wszystkie dzikie róże dość szybko rozprzestrzeniają się zieloną masę.
- Przez pierwsze trzy lata pożądane jest przykrycie roślin na okres zimy folią, po tym wieku są one hibernowane bez schronienia.
Róże Polyanthus
- W tłumaczeniu z łaciny nazwa ta oznacza „wielokwiatowy”.
- Są to krzewy niskiego wzrostu (od 30 do 60 cm), o gęstym ulistnieniu i ogromnej liczbie pąków: w jednym kwiatostanie może być ponad pięć tuzinów.
- Mimo niewielkich rozmiarów kwiatu (3-4 cm), ze względu na ich ogromną liczbę i gęste gałęzie, cały krzew sprawia wrażenie ciągłej masy kwiatowej.
- Polyanthus, jak wszystkie dzikie róże, jest bardzo wytrzymały i bardzo odporny.
- Praktycznie nie boją się szkodników i chorób, hibernują w temperaturze -20 ° C bez schronienia.
- Krzewy te są w stanie w pełni zregenerować się po całkowitej utracie naziemnej części łodyg.
- Kolejną cechą odmian poliatowych jest odporność systemu korzeniowego na nadmierną wilgoć, co nie jest typowe dla większości roślin ogrodowych.
- Wady rośliny obejmują tylko niewielką liczbę istniejących odcieni: jest ich tylko 3-4, a także prawie całkowity brak aromatu w kwiatostanach.
Czas kwitnienia każdego pąka wynosi około dwóch tygodni, jednak ich duża liczba w połączeniu z regularną regeneracją pąków zapewnia niemalże stałe kwitnienie. Na krzewach poliantusa praktycznie nie ma kolców, co umożliwia bezproblemowe sadzenie ich w ogrodach, w których bawią się dzieci.
czerwone róże
Te rośliny to ponadczasowa klasyka. Trudno znaleźć ogród, w którym nie byłoby miejsca na czerwone róże. Wśród nowoczesnych odmian istnieje wiele odmian o wyraźnym czerwonym kolorze. Mają różnorodne metody uprawy i niezbędne warunki klimatyczne do udanej hodowli.
Oczywiście róże tego samego koloru mogą należeć nie tylko do różnych odmian, ale ogólnie mieć zupełnie inne pochodzenie.
Rozważ najpopularniejsze odmiany czerwonych róż w naszych szerokościach geograficznych:
- (Amadeusz) Róża pnąca, wysokość od 2 do 3 m. Kwiaty jasnoczerwone, gładkie, raczej duże. Liście mają jasnozielony, błyszczący odcień.Idealny do ozdabiania łuków.
- (Piękny śpiew) Również pnąca, do 2,5 m wys. Płatki frotte, ciemnoczerwone. Służy do oplatania kolumn.
- (Flamenz) Rozważaliśmy już tę roślinę. Obfitość kwiatów i bezpretensjonalność w uprawie sprawiają, że jest to jedna z najbardziej optymalnych roślin do oplatania dowolnych powierzchni i konstrukcji.
- (Wielki Amor) Hybrydowa odmiana herbaty o średniej wysokości (ok. 70-80 cm). Liście rośliny mają ciemnozielony kolor, duże 12 cm kwiaty mają przyjemny aromat. Kształt krzewu jest lekko wydłużony, roślinę można sadzić dość blisko siebie.
- (Fortepian) Również hybrydowa roślina herbaciana. Wysokość łodyg wynosi około metra. Kwiaty są podwójne, kolor jest jaskrawo czerwony.
- (Botero) Odnosi się do wcześniej rozważanych odmian. Kwiaty są gęste (ponad 10 płatków), pełne, umiarkowanie czerwone, podobne do truskawki. Mają wyraźny aromat. Mimo ciepłolubności jest uprawą mrozoodporną i bez dodatkowej izolacji spędza lekkie zimy (do -10°C).
- (Żel Wiśniowy) Odnosi się do floribundy. Wysokość 70 cm, kwiaty jasne, gęste, frotte. Liście są obfite, ale sam krzew jest dość wdzięczny. Ma silny aromat.
- (Papryka) Klasyczny peeling do wysokości 0,7-0,8m. Liczne średniej wielkości kwiaty pokrywają wierzchołki pędów tak, że górna połowa łodygi jest prawie niewidocznym listowiem. Jest mało wymagająca w opuszczeniu i mrozoodporna. Odmiana znana jest również jako Carskie Sioło.
różowo-żółty
Piękne żółte kwiaty swoim jasnym wyglądem potrafią rozwiać wszelkie negatywne nastroje i niejako wnieść promień światła w królestwo przygnębienia. Podobnie jak w przypadku czerwonych róż, ten sam odcień może być charakterystyczny dla przedstawicieli wielu różnych odmian.
Nasze najpopularniejsze żółte róże to:
- (Róża berlińska) Wysoka hybryda herbaty z kwiatem w kształcie miseczki o bogatym żółtym kolorze. Wzrost roślin do 1 m, średnica kwiatu 12 cm Odporny na mróz i nie wymagający w pielęgnacji.
- (królowa światła) Szrabowaja Róża, zdolna do wzrostu do 1,5 m. Może służyć jako ogrodzenie wspinaczkowe do zaplatania niskich ogrodzeń. Kwiaty średniej wielkości (10-11 cm). Wymaga schronienia na zimę.
- (Graham Thomas) Angielska odmiana wyhodowana przez Austina. Kwiaty Hustomahrovye mają do 120 płatków, ich średnica przekracza 12 cm, krzew jest silny, osiągając wysokość do 1,4 m. Rozgałęzienie krzewu jest obfite, ponadto liczne gałęzie stoją prosto i nie rozchodzą się po ziemi. Ponieważ łodygi są dość gęsto pokryte liśćmi, może być używana jako roślina ogrodzeniowa.
Odmiany róż dla regionu moskiewskiego
Wybór róż dla dowolnego obszaru powinien uwzględniać przede wszystkim jego cechy klimatyczne, ponieważ prawie zawsze gleba dla róż jest importowana z wystarczającą ilością nawozu. Region moskiewski to strefa środkowa o klimacie umiarkowanym, więc podane tutaj zalecenia mogą dotyczyć całej strefy środkowej lub więcej regionów południowych.
- Głównym wymogiem dla takich róż jest podatność na zimno.
- Na tym obszarze stabilne ujemne temperatury w okresie zimowym mogą sięgać -20 °C.
- Dwukrotnie w ostatnim stuleciu odnotowano krótkotrwałe spadki do temperatur -40 ° C, jednak takie mrozy są nienormalne dla tego obszaru.
- Liczba dni słonecznych (pogodnych i lekko pochmurnych) w sezonie od kwietnia do września wynosi 90.
- Łączna ilość opadów naturalnych w tym samym okresie wynosi około 300 mm.
Na podstawie tych kryteriów podano zalecenia dotyczące uprawy różnych odmian róż:
- Floribundy: Książę Monako, Mona Lisa, Rosenfi.
- Krzewy: Rhapsody Blue, Barok, Camelot, Don Juan.
- Wspinaczka: Amadeus, Jaśmin, Westerland, Góra lodowa, Flamenz.
- Herbata hybrydowa: Flaming, Poranek Moskwy, Norita, Imperial, Dam de Ker.
- Angielski i Austin: Shoreshire Lad, Abraham Derby, Charles Darwin, Claire Austin.
- Stare ogrody: Pierre Rosnar, Alba Maxima Arthur Santal.
Do tego klimatu nadaje się również wiele odmian róż parkowych i pomarszczonych (w rzeczywistości nadają się one do prawie każdego klimatu) oraz niektóre rodzaje sprayów, na przykład Flash Fire.
kwiat róży
Róża: opis 16 odmian, cech i pielęgnacji - taka inna królowa kwiatów (150 zdjęć i filmów) + recenzje
