Przedstawiono ogólne informacje o paprociach. Opisano cechy ich utrzymania i hodowli w warunkach domowych. Podano opisy najpopularniejszych gatunków i odmian paproci domowych.
Zawartość:
Przeczytaj także: Różany dom (pokój) w doniczce: pielęgnacja po zakupie, uprawa (ponad 20 zdjęć i filmów) + recenzje
Informacje ogólne
Rośliny te istnieją na ziemi od prawie pół miliarda lat, są trzy razy starsze od roślin kwitnących, które są obecnie dominującym typem flory. Jednak, po przejściu próby ewolucji i czasu, paprocie odnoszą obecnie duże sukcesy i zajmują swoje nisze w ekologicznych łańcuchach planety. Hodowcy kwiatów nie ignorowali ich, chociaż formalnie paprocie oczywiście nie mają kwiatów, ale rozmnażają się na zupełnie inne sposoby.
Zarośnięty okaz paproci Nephrolepis
Rośliny te występują na wszystkich kontynentach naszej planety. Sama liczba ich rodzajów przekracza kilkaset, a liczba gatunków około dziesięciu tysięcy. W większości są to niewymiarowe rośliny, które uwielbiają półcień i wysoką wilgotność. Chociaż czasami pojawiają się gigantyczne paprocie drzewiaste.
Wszystkie paprocie zawierają w swoich pędach niewielką ilość toksyn, które pełnią funkcję ochronną. Dla człowieka ta trucizna nie jest niebezpieczna, ponieważ po pierwsze nie jest uwalniana do powietrza, a po drugie jej stężenie jest zbyt niskie. Jednak zmiażdżone pędy wielu gatunków (na przykład paproci lub tarczy) są używane jako środki przeciwrobacze.
Jedną z cech paproci jest ciekawy kształt ich „liści”, nazywanych przez biologów „liściami”. Są organem podobnym do liścia, który faktycznie rośnie jak pęd. Gdy rośnie, natychmiast tworzą się na nim procesy boczne, błędnie nazywane liśćmi. Długość liścia i liczba procesów na nim może być bardzo zróżnicowana. Młode liście to maleńkie pędy skręcone w spiralę.
Rosnące liście paproci strusiej
Urządzenie z korzeni paproci ma również szereg cech. System korzeniowy składa się z jednego dużego korzenia, z którego odchodzi wiele małych. Niektóre z nich pokryte są osobliwymi łuskami. Reprezentują te liście, które nie wykiełkowały na zewnątrz, ale pozostały pod ziemią.
Korzenie paproci Davallia
W dolnej części powierzchni liścia znajdują się zarodnie - narządy rozrodcze paproci zawierające wiele zarodników.
Zarodnia paproci Nephrolepis
Z zarodników powstaje tak zwany gametofit - wielokomórkowa struktura, w której powstają komórki rozrodcze i następuje zapłodnienie. Następnie zaczyna się wzrost sporofitu - rośliny, która będzie wytwarzać zarodniki. W rzeczywistości wszystkie rosnące paprocie są sporofitami.; bardzo trudno jest zauważyć gametofity wyłaniające się z zarodników.
Czas, w którym powstanie gametofit jest dość duży, co więcej, znacznie różni się u tego samego gatunku. Dlatego rozmnażanie paproci z zarodnikami w domu jest dość problematyczne.
Gametofit lub kiełek paproci nephrolepis; rozmiar 3-4 mm.
Preferowane jest rozmnażanie wegetatywne. Podobnie jak wiele roślin kwitnących, paprocie są rozmnażane przez podzielenie krzewów, sadzonek, pędów i tak dalej. Ale, jak pokazuje praktyka, jest to pierwszy najbardziej udany i niezawodny.
Florystyka wyróżnia trzy odmiany tych roślin:
- Dom lub pokój
- Ogród
- Wodny
Paprocie domowe są uprawiane w pomieszczeniach, ponieważ wymagają dość specyficznych warunków. Przede wszystkim dotyczy to wymagań dotyczących temperatury i wilgotności. Większość z nich to rośliny pochodzące z klimatów zwrotnikowych lub subtropikalnych.
Z reguły kochają cień i preferują wilgotne powietrze.. Rośliny te wymagają stałego nawadniania liści, co daje im złudzenie tropikalnego deszczu. W opiece są bezpretensjonalne, ale czasami podlegają atakom szkodników (głównie owadów) i uwielbiają częste karmienie.
Karmienie paproci najlepiej wykonywać za pomocą specjalistycznych nawozów zaprojektowanych specjalnie dla nich. Jeśli nie jest to możliwe, do kwiatów należy użyć dowolnego nawozu; jednak normalne stężenie paproci będzie około połowy potrzebne, na przykład do storczyki lub fiołki.
Paproć „Boston Fern”, typowy przedstawiciel roślin domowych
Ogród paprocie zawierają około 200 gatunków, z których jedna czwarta jest mrozoodporna i może być uprawiana na naszych szerokościach geograficznych na otwartym terenie. Są bardziej odporne i odporne na choroby i szkodniki, ponadto takie rośliny praktycznie nie wymagają opatrunku. Ich rozmiary mogą być dość duże: krzewy mogą osiągać do 1,5 m wysokości i do 1 m średnicy. Mają rozwinięty system korzeniowy, a ich tempo wzrostu jest takie, że dbanie o nie polega na hamowaniu ich wzrostu.
ogrodowa paproć miłorząb
Paprocie wodne, jak sugeruje ich nazwa, wolą rosnąć w wodzie; mogą to być zarówno małe stojące zbiorniki, jak i strumienie lub małe rzeki. Takie paprocie mają słabo rozwinięty system korzeniowy, a ich liście mają najczęściej pierzastą strukturę. Mają dość dużą łodygę, najczęściej pełzającą po powierzchni wody, z której wyrastają liczne liście.
Paproć wodna Azolla
W uprawie kwiatów w pomieszczeniach stosuje się głównie odmiany domowe. Uprawa paproci ogrodowych lub wodnych w pomieszczeniach jest dość problematyczna: te pierwsze wymagają naprawdę gigantycznych doniczek, aby pomieścić system korzeniowy, podczas gdy te drugie wymagają użycia wystarczająco obszernych pojemników z wodą, aby stworzyć warunki zbliżone do ich naturalnego środowiska.
Przeczytaj także: Kształtowanie terenu własnymi rękami - (ponad 130 pomysłów na zdjęcia i filmy) + recenzje Popularne typy
Różnorodność gatunków paproci pozwala na zastosowanie ich w niemal dowolnych kompozycjach kwiatowych, zarówno na otwartym terenie, jak i w pomieszczeniach. Paprocie domowe rosną w przybliżeniu w tych samych warunkach, opieka nad nimi jest stosunkowo prosta. Dlatego dość łatwo jest wybrać roślinę, która może uzupełnić każde wnętrze.
Rozważ najpopularniejsze rodzaje paproci domowych, które są obecnie używane do ozdabiania pomieszczeń.
paprocie davallium
Byliny z rodzaju Davallia to szybko rosnące paprocie. Ich ojczyzną jest najprawdopodobniej Azja Południowo-Wschodnia, choć są one powszechne nie tylko w Chinach czy Japonii, niektóre gatunki można znaleźć na Karaibach czy Wyspach Kanaryjskich.
To właśnie z ich ostatniego asortymentu pochodziła inna nazwa tej rośliny - Łapa Zająca; w Europie nazywa się jeleń nogą. Jednym słowem, roślina jest dość popularna i lubiana przez wielu hodowców kwiatów za efekt dekoracyjny.
Typowa paproć z rodzaju Dawalia
- Korona paproci jest gęsta i rozłożysta. W warunkach naturalnych roślina może mieć ponad 1 m wysokości i ponad 1,5 m szerokości. Okazy w pomieszczeniach są nieco mniejsze: ich przybliżone wymiary to 50 na 50 cm.
- Davallias mają silny system korzeniowy, który opiera się na potężnym kłączu, rozgałęziającym się tak daleko, jak pozwala na to zdolność wzrostu. Czasami korzenie pokryte są czymś w rodzaju łusek.
- Liście roślin są niezwykle sprężyste, „liście” na nich jasnozielone i mocno rozcięte. Zarodnie w Davallia są małe, ale wyraźnie widoczne; zawsze znajdują się z tyłu liści.
- Zasadniczo przedstawiciele takich paproci są wykorzystywani jako rośliny ampeliczne. W sumie ten rodzaj ma około 60 gatunków, z których nie więcej niż kilkanaście można uprawiać w pomieszczeniach.
Najpopularniejsze typy:
- Davallia canariensis
- Davallia Mariesa
- pięciolistna dawlia
Prawie wszystkie gatunki są do siebie podobne i różnią się niewielkimi zmianami kształtu i wielkości liści. Niewielkim wyjątkiem od reguły jest dawlia pięciolistna, której liście są błyszczące, a sposób ich ułożenia różni się od „tradycyjnego”.
pięciolistna dawlia
- Pielęgnacja roślin jest dość prosta: połączenie umiarkowanego podlewania i oświetlenia. Wskazane jest również, aby nie wykraczać poza reżim temperaturowy (od +13°С do +24°С).
- Roślina nie lubi dużej wilgotności i potrzebuje dobrze osuszonej doniczki.
- Skład gleby dla dawlii jest następujący: torf, piasek i zwykłą ziemię miesza się w równych proporcjach. Górne korzenie pokryte łuskami nie zasypiają ziemią.
- Opatrunek wierzchni przeprowadza się wiosną, w okresie aktywnej wegetacji rośliny, za pomocą płynnej materii organicznej, z umiarem.
- Rozmnażanie odbywa się zwykle wiosną i odbywa się poprzez podzielenie krzewu. Z problemów z paprocią można wyróżnić tylko owady łuskowate; uciskane przez nich rośliny przestają rosnąć.
- Metody kontroli są standardowe - insektycydy w formie oprysku.
wielorzędowy
Paproć ta, należąca do rodzaju Shchitovnikovs, jest uważana za jeden z najpiękniejszych gatunków. Ze względu na nietypowy kształt liści jest często stosowany w ogrodach skalnych oraz do ozdabiania stosunkowo dużych roślin. Jednak samo w sobie wystarcza na piękną kompozycję.
W naturze paproć ta rośnie w pobliżu zbiorników wodnych zarówno w lasach iglastych, jak i mieszanych.
szczeciniasty wielorzędowy
- Ponieważ oświetlenie wymaga rozproszonego, przyćmionego światła; słabo rośnie na słonecznych obszarach i może nawet umrzeć. Podlewanie jest umiarkowane, jednak w okresie wegetacji należy zwiększyć dawkę, aby gleba była cały czas wilgotna.
- Ta roślina jest wrażliwa na temperaturę. W okresie spoczynku nie należy przekraczać temperatur powyżej 16°C, jednak przy aktywnym wzroście temperaturę należy podwyższyć o 8-10°C.
- Roślina potrzebuje dużej wilgotności powietrza, dlatego wskazane jest codzienne spryskiwanie liści opryskiwaczem wodą o temperaturze 2-3°C powyżej temperatury pokojowej.
- Glebę można osuszyć małymi kamieniami, jednak nie da się tego zrobić, wystarczy użyć doniczki z kilkoma małymi otworami w dnie.
- Nie jest konieczne zbyt częste przesadzanie rośliny. Ze względu na niskie tempo wzrostu części korzeniowej nie zaleca się przesadzania do doniczki o większej średnicy częściej niż raz na 3-4 lata. Zwykle przeszczep łączy się z rozmnażaniem poprzez podzielenie buszu.
- Karmienie powinno być częste. Nawozy mineralne stosuje się co tydzień wiosną i latem. Wczesną wiosną można również karmić nawozami organicznymi. W okresie uśpienia (jesień i zima) nawożenie jest zabronione.
- Główne problemy rośliny: zgnilizna korzeni, spowodowana bardzo częstym podlewaniem w okresie spoczynku, lub odwrotnie - żółknięcie lub wysychanie liści z powodu zbyt małej ilości wody podczas aktywnego wzrostu. Zwalczanie szkodników (mączliki, łuski itp.) odbywa się standardowo - przy użyciu środków owadobójczych.
Gleba dla wielorzędu jest wykonywana w następujący sposób:
- 2 części piasku
- 1 część ziemi darniowej
- 1 część ziemi liściastej
Nefrolepis
Jeden z najczęstszych rodzajów paproci w kwiaciarni domowej. Kiedyś należał do Davallia, jednak po dokładniejszych badaniach on i jego 30 „braci” zostali podzieleni na osobną rodzinę Lomariopsis. Swoją dystrybucję zyskała dzięki swojej bezpretensjonalności, a także dlatego, że jej uprawa przez zarodniki ma największe szanse powodzenia.
Roślina pochodzi z obszarów podzwrotnikowych; jest dystrybuowany w Azji, Afryce i Ameryce Południowej. Struktura paproci jest taka, że może być uprawiana jako roślina doniczkowa lub ampeliczna. Uważa się, że nefrolepis ma zdolność oczyszczania powietrza w pomieszczeniu, w którym rośnie.
nefrolepis paproci
- W domu można normalnie wyhodować tylko dwóch przedstawicieli tej rodziny: Nephrolepis sublime i Nephrolepis cordifolia (inne gatunki wymagają otwartej uprawy w tropikach lub subtropikach, które są dość trudne do wykonania).
- Oświetlenie roślin powinno być jasne, ale rozproszone. Jeśli wystarczy słoneczny dzień, możesz postawić doniczkę z paprociami w pobliżu wschodniego lub zachodniego okna z odrobiną cienia.
- Uprawa w znacznej odległości od źródeł światła musi koniecznie odbywać się przy użyciu sztucznego oświetlenia.
- Jeśli pozwalają na to warunki temperaturowe (16-22 ° C), czasami roślinę przenosi się na balkon na lato, naturalnie, w miejsce z rozproszonym światłem słonecznym.
- Należy jednak wziąć pod uwagę, że zimny deszcz na paproci może znacznie spowolnić jej wzrost, a nawet doprowadzić do choroby.
Nephrolepis sublime
- Podlewanie powinno być umiarkowane, a wilgotność powietrza wysoka. 2-3 razy dziennie roślina musi spryskiwać liście ciepłą wodą.
- Gleba do uprawy rośliny składa się z gleby torfowej i liściastej zmieszanej w równych proporcjach. Top dressing przeprowadza się od kwietnia do września co tydzień, podczas gdy nawozy mineralne i organiczne należy zmieniać naprzemiennie.
- Rozmnażanie odbywa się zarówno przez podzielenie krzewu, jak i przez zarodniki. Podział krzewu jest zwykle związany z przeszczepem roślin, gdy małe są oddzielane od dużych krzewów.
Kostenets
Również ta paproć nazywa się asplenium, należy do rodzaju Kostentsov, w którym występuje kilkaset jej odmian. Jego cechą wyróżniającą są liście, składające się z jednego dużego liścia z mocnym, ale elastycznym rdzeniem.
Rośliny te mają szeroką dystrybucję na całym świecie; koncentrują się głównie w regionach o klimacie tropikalnym. Nawet w warunkach domowych jest to gęsta i wysoka roślina, która zajmuje dość dużą przestrzeń (do 1 metra średnicy).
Paproć Kostenets
- Warunki utrzymania Kostents wymagają obecności słabego światła i niskiej wilgotności.
- Temperatura paproci, zarówno w okresie spoczynku, jak i podczas aktywnej wegetacji, powinna mieścić się w zakresie od + 16 ° С do + 24 ° С. Opryskiwanie rośliny jest niepożądane, jednak w celu oczyszczenia liści z kurzu i brudu można opryskiwać rośliny raz na 1-2 miesiące, a następnie usunąć wilgoć miękką szmatką.
- Zimą i jesienią roślina praktycznie nie jest podlewana: wystarczy jedno umiarkowane podlewanie na miesiąc. Począwszy od drugiej połowy wiosny podlewanie powinno odbywać się co tydzień, aż gleba będzie umiarkowanie wilgotna.
- Roślina potrzebuje dobrego drenażu. Ponadto, biorąc pod uwagę wielkość systemu korzeniowego, warto wybrać doniczkę o średnicy co najmniej 30 cm Materiał doniczki jest ceramiczny; zapewni to dobry przepływ powietrza do korzeni.
- Gleba powinna być luźna, ponieważ korzenie potrzebują dostatecznej ilości powietrza.
- Od połowy kwietnia do połowy sierpnia roślinę należy nawozić raz na 15-20 dni naprzemiennie nawozami mineralnymi i organicznymi.
- Kostenets rozmnaża się dzieląc krzew lub zarodniki. Sadzenie dużych krzewów i wymiana doniczek na zarośnięte kłącza odbywa się pod koniec marca.
Skład gleby dla Kostenets jest następujący - cztery składniki miesza się w równych proporcjach:
- ziemia darni
- zmielony liść
- torf
- gruboziarnisty piasek rzeczny
Pelleya
Paproć z półkuli południowej, dystrybuowana w Ameryce Południowej, Afryce i Nowej Zelandii.Ma liście nietypowe dla paproci: pojedyncze liście mają kształt owalny lub podłużny, ponadto ich kolor jest ciemnozielony, z woskowym połyskiem. Wielkość tej rośliny jest niewielka, ale krzewy ze względu na dużą gęstość i chwytliwość zawsze przyciągają wzrok.
Pellaya rotundifolia paproć
- Istnieje sześć odmian peletów, które można uprawiać w domu, różnią się one nieznacznie kształtem i wielkością liści. Wszystkie mają w przybliżeniu takie same warunki wzrostu.
- Roślina potrzebuje temperatur od +17°С do +20°С latem i od +14°С do +16°С podczas spoczynku. Co więcej, dotyczy to przede wszystkim temperatury podłoża, a nie powietrza. Przechłodzenie podłoża poniżej +13°C może zniszczyć system korzeniowy rośliny.
- Roślina nie lubi dużej ilości światła. Najlepiej rośnie w cieniu lub półcieniu. Idealną opcją na umieszczenie pelletu są parapety okien północnych.
- Wymaga umiarkowanego lub nawet niewielkiego podlewania.
- W przeciwieństwie do większości paproci, które najlepiej podlewać wodą o kilka stopni wyższą niż temperatura pokojowa, pelet należy podlewać bezpośrednio z kranu; jego temperatura powinna być równa temperaturze pokojowej lub być od niej niższa o 2-3°C.
Pelleya nago
- Podlewanie niespokojną wodą wynika z faktu, że roślina preferuje gleby alkaliczne. Woda nie powinna spadać na liście rośliny. Ta paproć kwitnie w suchym powietrzu; dla niego wilgotność powietrza jest mniejsza niż 50%.
- Roślina wymaga regularnego karmienia, ale nie częściej niż raz na 3 tygodnie. W takim przypadku stosuje się specjalne złożone nawozy do upraw roślinnych.
- Przeszczep peletu przeprowadza się z częstotliwością raz na dwa lata. W przeciwieństwie do innych paproci można to zrobić w dowolnym miesiącu, nawet w okresie spoczynku. Zwykle transplantacji towarzyszy rozmnażanie paproci, które odbywa się poprzez podzielenie krzewu.
- Skład podłoża do peletów jest następujący: humus, ziemia liściasta, tori i piasek miesza się w równych częściach. Obowiązkowo dodać 0,5 części drobno pokruszonego wapienia.
Pteris
Roślina o klimacie podzwrotnikowym, która jest jedną z najbardziej bezpretensjonalnych. Charakterystyczną cechą jest różnorodna kolorystyka jej liści. Ponadto, jeśli powoli zmienisz warunki utrzymywania tej paproci, z czasem w pełni się do nich dostosuje. Tę roślinę nazywamy również paprocią.
paproć
- Liście Pteris mają długość do pół metra i składają się z 6 segmentów. Im bliżej korzenia rośliny znajdują się segmenty, tym bardziej są rozcinane; najbardziej odległe segmenty są prawie zawsze solidne.
- Liczba łodyg rosnących równolegle często przekracza jeden lub dwa tuziny, więc krzew pteris jest zawsze bardzo gęsty i rozłożysty.
- Istnieje wiele odmian pteris (ponad 200 gatunków i odmian), które różnią się różnorodnością form liści i łodyg, jednak ogólna budowa krzewu, część korzeniowa i liczba sparowanych segmentów na liściach pozostaje niezmieniona .
- Oddzielnie należy powiedzieć, że każda odmiana ma kilka różnych kolorów liści o tym samym kształcie.
- Cechą pteris jest również jeden nieprzyjemny szczegół: chociaż ich pędy są dość gęste, łatwo pękają w określonym kierunku.
Pteris kreteński
- Temperatura uprawy skrzydlika powinna wynosić od +16°C do +25°C latem i od +12°C do +16°C w okresie spoczynku.
- Ponieważ ilość chlorofilu w liściach jest niewielka, roślina preferuje jasne światło słoneczne lub wystarczającą ilość sztucznego oświetlenia.
- Jednocześnie bezpośrednie działanie promieni słonecznych dla pteris jest niebezpieczne. Należy zastosować osłony lub dyfuzory.
- Podlewanie jest umiarkowane, raz na 4-6 dni, wodą o temperaturze pokojowej lub o kilka stopni wyższej. Zimą podlewanie należy ograniczyć do raz na 10-20 dni.
- W okresie aktywnego wzrostu roślin (od kwietnia do czerwca) wskazane jest obfite podlewanie co 3-4 dni.
- Roślina potrzebuje codziennego opryskiwania liści.Woda powinna mieć temperaturę 3-5 ° C powyżej temperatury pokojowej. W przypadku upalnego lata ilość oprysków może wynosić nawet 3 razy dziennie.
- Gleba dla rośliny składa się z ziemi i torfu, zmieszanych w równych proporcjach. Drenaż jest pożądany, ale nie jest wymagany, wystarczy kilka otworów w dnie doniczki.
- Rozmnażanie i przesadzanie rośliny odbywa się w miarę wypełniania starej doniczki korzeniami. Najlepiej robić to wiosną, ale można to zrobić również latem.
- Regularny top dressing dla pteris jest wykonywany tylko w okresie letnim. Co 15-20 dni konieczne jest zastosowanie około połowy zalecanej dawki złożonego nawozu dla paproci pod rośliną.
- Zaleca się również na początku kwietnia jednorazowo dokarmić roślinę nawozami organicznymi. W innych przypadkach nawozy nie są stosowane.
Cyrtomia
Paproć tarczkowa pochodząca z Azji Południowo-Wschodniej. Rodzina obejmuje około dwóch tuzinów gatunków nadających się do hodowli domowej. Prawie wszystkie z nich to gatunki rzadkie i uzupełnianie nimi swojej kolekcji to marzenie niejednego ogrodnika.
Mimo wspaniałego wyglądu i dekoracyjności paprocie te nie mają praktycznie żadnych wymagań pielęgnacyjnych, można powiedzieć, że cytomium rośnie samoczynnie, przy minimalnym wysiłku ze strony właściciela. Ich tempo wzrostu jest niskie, a nawet przy zastosowaniu opatrunku pogłównego w postaci stymulatorów wzrostu, uzyskanie pojawienia się nowych pędów w ilości większej niż 2-3 sztuki rocznie jest prawie niemożliwe.
Sierp Cyrtomium
- Roślina umiarkowanie rozłożysta i gęsta. Wysokość może dochodzić do 60 cm, średnica - do 50 cm Liście przypominają nieco liście laurowe, ale są bardziej wydłużone, z błyszczącym połyskiem. Zarodnie są koloru czarnego, ich liczba jest dość duża.
- Podstawowym wymogiem stawianym roślinie w warunkach hodowlanych jest ich stabilność. Gdy zmienisz którykolwiek z parametrów (temperatura, wilgotność, oświetlenie), upływa pewien czas adaptacji, a wzrost paproci ustaje.
- Jednak pod koniec tego okresu wszystko wraca do normy. Być może tylko temperatura ma kluczowe znaczenie dla wzrostu: nie powinna spaść poniżej + 13 ° C, reszta praktycznie nie ma znaczenia.
- Cyrtomium przetrwa i będzie rosło w każdych warunkach, jednak aby zachowało swój atrakcyjny wygląd, trzeba jeszcze spełnić pewne wymagania.
Fortuna Cyrtomium bez podlewania: brak połysku na liściach
- Podlewanie w celu normalnego wzrostu powinno być obfite i częste. Roślina nie potrzebuje dobrego drenażu, ponadto pożądane jest, aby gleba była wilgotna.
- Jednocześnie dla cytomium wilgotność powietrza nie odgrywa żadnej roli, nie trzeba jej spryskiwać.
- Raz w miesiącu możesz karmić roślinę złożonym nawozem mineralnym o stężeniu 2-3 razy mniejszym niż zwykła norma dla paproci.
- Oświetlenie może być dowolne, chociaż gatunki o ciemnych liściach nie tolerują bezpośredniego światła słonecznego.
- Reprodukcja jest standardowa, przeprowadzana wraz z przeszczepem poprzez podzielenie buszu; można to zrobić o każdej porze roku. W związku z tym cytomium nie ma okresu odpoczynku.
Skolopendra
Nazywana jest również „słodką paprocią”. Rośnie w klimacie umiarkowanym obu półkul. Najczęściej rośnie na glebach kamienistych wraz z mchami. Jest to gatunek rzadki. Może rosnąć jako epifit z częściowym ukorzenieniem poza glebą.
skolopendra
- Wysokość paproci rzadko przekracza 25 cm, korzeń pełza, co będzie wymagało doniczek o charakterystycznym kształcie (stosunkowo wąskich i długich, do 15 cm głębokości).
- Roślina jest mrozoodporna, dobrze dopasowuje się do każdego rodzaju gleby. Nie ma wymagań dotyczących temperatury i wilgotności powietrza. Podlewanie jest umiarkowane, w gorące lata często (do 2 razy w tygodniu).
- Gleba może być dowolna, ale stonoga najlepiej czuje się na glebach lekko zasadowych i miękkich. Może być uprawiana na glinach, pożądane jest wapnowanie kwaśnych gleb popiołem drzewnym.
- Jest obojętny na top dressing, ponieważ ma dość wysokie tempo wzrostu. Rozmnażanie odbywa się przez podział korzenia. Najlepiej wyprodukować go na początku maja.
WIDEO: PAPROĆ. JAK PIELĘGNOWAĆ, ABY BYĆ PIĘKNA?
Paproć: opis, rodzaje, jak dbać w domu (90 zdjęć) + Recenzje
Bardzo dziękuję za artykuł, nie wiedziałam, że jest tyle odmian paproci.