Rokitnik: opis 20 najlepszych odmian. O dużych owocach, bez kolców i mrozoodporny (zdjęcia i wideo) + Recenzje

Ta odmiana przypadła do gustu wielu doświadczonym ogrodnikom i początkującym w tej branży. Jest łatwa w uprawie, pień nie jest wrażliwy na warunki glebowe i pogodowe, dobrze owocuje w każdym regionie.

Dorosłe drzewo owocowe odmiany Ażur wyróżnia się szeroko rozłożystą koroną, dodatkowo pień wyróżnia się:

Podczas pierwszych testów na surowej północy Ażur Rokitnik wykazał wysoką odporność na zamarzanie pąków i gałęzi. Nie boi się większości chorób grzybiczych, które atakują drzewa owocowe w ogrodzie, łodyga doskonale toleruje suche miesiące lata i nie umrze z dużą ilością wilgoci wiosną i jesienią.

Zebrany plon doskonale znosi transport na duże odległości. Jagody są spożywane świeże, a także konserwowane na różne sposoby. Rokitnik ażurowy poddaje się konserwacji, zamrażaniu i innym rodzajom obróbki w celu dłuższego przechowywania.

Ta odmiana jest nieco podobna do poprzedniej, dorosła łodyga wyróżnia się rozłożystą koroną z charakterystycznymi zielonymi liśćmi. Pod względem dojrzewania Augustyn uważany jest za wcześnie dojrzały, dojrzewanie owoców rozpoczyna się pod koniec lipca przy odpowiednich warunkach pogodowych, w regionach północnych owoce rokitnika dojrzewają nie później niż w sierpniu, stąd nazwa odmiany.

Najważniejsze cechy to:

Na pniu dopuszcza się obecność niewielkiej liczby kolców. Ważnym punktem jest plon, średnio 16-18 kg użytecznych jagód zbiera się z dorosłego drzewa.

Różnorodność rokitnika rośnie w regionach o różnych warunkach pogodowych, doskonale toleruje zarówno zimno, jak i brak wilgoci w wymaganych ilościach. Nie boi się chorób grzybowych, odporny na różne szkodniki.

Odmiana rokitnika Elżbieta nie boi się szkodników, ale dojrzewa później. Dorosły pień bardziej przypomina krzew o zwartej koronie niż drzewo. Roślina nie zajmie dużo miejsca w ogrodzie, ale będzie obfitowała w owoce. Przy odpowiedniej pielęgnacji można z niego zebrać do 14 kg jagód rocznie.

W trosce o Elizabeth najważniejsze jest przycinanie, ale przeprowadza się je również raz w roku, wczesną wiosną. W przeciwnym razie pień jest absolutnie identyczny z każdym rokitnikiem.

Uznaje się cechy wyróżniające Elżbietę:

Późniejsze terminy dojrzewania nadały owocom mocną skórkę, która niezawodnie chroni miąższ przed uszkodzeniem i psuciem. Dzięki temu jagody pozostają świeże przez długi czas, są puszkowane i mrożone w celu wydłużenia okresu przydatności do spożycia.

Odmiana należy do nowości selekcji syberyjskiej, ma kilka lat. Ale nawet w tak krótkim czasie sztabowi udało się zdobyć sympatię wielu ogrodników w tym regionie.

Wśród zalet tej odmiany są:

Dojrzewanie owoców rozpoczyna się w połowie sierpnia, w regionach południowych jagody wylewa się wcześniej. Warto zwrócić szczególną uwagę na jagody w tym okresie, przejrzałe opadną z gałęzi, ponieważ mają słabo rozwinięte łodygi, które zbierają je w pędzelkach na gałęziach.

Pień nie wymaga specjalnej pielęgnacji, najważniejsze jest przycięcie gałęzi i uformowanie korony. W przyszłości wystarczy usunąć suche i stare gałęzie, wtedy owocowanie będzie obfite, wielkość jagód pozostanie oryginalna.

Nazwę pnia zawdzięczamy dwóm wskaźnikom, po pierwsze dorasta do 3,5 m wysokości, a po drugie ma dość duże owoce.

Charakterystyczną cechą tej odmiany jest to, że może to być krzew lub może rosnąć jako drzewo z jednym pniem. W zależności od tego, w jaki sposób zostanie przeprowadzone przycinanie i uformowana korona, roślina nabierze swojego wyglądu w ogrodzie lub w ogrodzie.

Najważniejsze cechy to:

Znakomity słodko-kwaśny smak pozwala na stosowanie rokitnika tej odmiany do spożycia świeżego i przetworzonego przez długi okres.

W przypadku łodygi wymagana jest standardowa pielęgnacja, Gigant nie będzie potrzebował żadnych ekscesów. Doskonale poradzi sobie z wieloma chorobami grzybiczymi, doskonale zniesie zimowe mrozy.

Odmiana rokitnika naprawdę z daleka wygląda jak kawałek słońca w ogrodzie, szczególnie dobrze wygląda w okresie dojrzewania owoców, gałęzie są dosłownie usiane jagodami w słonecznym kolorze.

Główne cechy to następujące wskaźniki:

W trosce o pień nie jest kapryśny, ważnym punktem będzie regularne przycinanie korony, oczyszczanie jej ze starych gałęzi, co pomoże zwiększyć wielkość jagód i wielkość plonu.

Z pnia zbiera się do 6 kg jagód, owocowanie zaczyna się od 4 roku życia. Negatywne aspekty obejmują późną dojrzałość owoców.

Odmiana różni się od reszty całkowitym brakiem cierni na koronie, co znacznie upraszcza zbiór. Dojrzałe owoce oddziela się od gałązek od końca sierpnia, szypułka łatwo odsuwa się od jagód, nie pozostawiając przy tym mokrego śladu. Czynnik ten znacznie wydłuża okres świeżego przechowywania plonu, ponieważ skóra pozostaje niekompletna.

Dojrzałe owoce rokitnika ałtajskiego mogą osiągnąć wagę 0,7 grama, mieć zapach ananasa i słodkawy smak. Wykorzystywane są zarówno do spożycia świeżego, jak i przetworzonego.

Przede wszystkim odmiana jest popularna w regionie Zachodniej Syberii, gdzie prawie wszyscy ogrodnicy uprawiają rokitnik zwyczajny. Łodyga zaliczana jest do odmiany uniwersalnej, która ma średni czas dojrzewania.

Roślina ma następujące cechy:

Słodko-kwaśny smak i cienka skórka pozwalają na wykorzystanie owoców świeżych i przetworzonych.

Pieczęć ma następujące cechy:

Odmiana Batanicheskaya jest często wykorzystywana przez gospodarstwa ogrodnicze na Syberii, istnieją całe plantacje tej odmiany rokitnika. Odmiana jest również preferowana ze względu na odporność na wysuszanie przez grzyby i różne szkodniki.

Ta odmiana jest wysoka, korona duża, rozłożysta, gęsta. Roślina charakteryzuje się wczesnym dojrzewaniem owoców, obfitymi plonami, średnio do 14 kg z pnia, ciernie na roślinach dorosłych prawie w ogóle nie występują.

Jagody są duże, intensywnie pomarańczowe, każdy owoc waży co najmniej 0,7 grama. Są przymocowane do gałęzi wydłużonymi łodygami, które po dojrzeniu łatwo dają jagody.

Różnorodność rokitnika jest zwarta, idealna na małe obszary. Przyniesie obfite owoce i nie zajmie dużo miejsca. Średnio z każdego krzewu zbiera się około 15 kg jagód przez 4 lata po posadzeniu, podczas gdy moskiewska piękność nie wymaga pielęgnacji i gleby, dobrze toleruje zimowe mrozy i ma silną odporność na większość chorób dotykających mieszkańców ogrodu.

Charakterystyczne cechy pnia to:

Łodyga jest łatwa w pielęgnacji, wystarczy okresowo oczyszczać koronę i raz na kilka lat karmić krzew materią organiczną.

Słodko-kwaśny smak dojrzałych jagód odróżnia tę odmianę rokitnika od innych wysokoplennych prawdziwków. Korona dorosłego drzewa jest dość rzadka, dobrze nadaje się do formowania, co pomaga w zbiorze. Ciernie są całkowicie nieobecne, jest to dodatkowy plus dla odmiany.

Dojrzewanie odbywa się latem, owoce duże, soczyste, oderwane od gałązek bez szypułek. W normalnych warunkach z każdego dorosłego pnia zbiera się 10-12 kg jagód o doskonałych właściwościach smakowych. Zebrany plon doskonale znosi transport, jest używany zarówno świeży, jak i przetworzony.

Kolejnym przedstawicielem odmian o wysokiej wydajności jest ulubiony rokitnik.

Od innych łodyg wyróżnia się następującymi wskaźnikami:

Zbierane od końca sierpnia jagody są najczęściej używane do przechowywania na zimę i do produkcji oleju z rokitnika, ponieważ miąższ jest bardzo luźny.

Łodyga doskonale toleruje silne mrozy, nie reaguje na większość chorób dotykających drzewa owocowe w ogrodzie.

Niveleny nie można pomylić z innymi odmianami już w wyglądzie łodygi, jej korona jest rzadka i ma kształt parasola. Gałęzie są brązowe, matowe, ciernie występują w niewielkich ilościach.

Odmiana doskonale zniesie ostre syberyjskie zimy, nie boi się szkodników i chorób tego regionu.

Ogólny opis pnia jest następujący:

Zebrany plon doskonale zniesie transport na duże odległości, będzie długo przechowywany w stanie świeżym, z zachowaniem niezbędnych warunków.

Każda z opisanych odmian z należytą starannością owocuje obficie. Co jakiś czas należy odmłodzić pnie, starannie usunąć stare, suche gałęzie i pozostawić mocne i młode pędy.

Wysokie wskaźniki zimotrwałości wykazuje odmiana złotej kolby rokitnika zwyczajnego. W okresie owocowania łodyga wyróżnia się gęstymi frędzlami z jagodami o jasnym kolorze. Jagody są dość duże, każda osiąga co najmniej pół grama wagi, kolor charakterystyczny dla tego typu roślin.

Plon z kędziora jest wysoki, często stosowany w ogrodnictwie.

Główne cechy to:

Cechą tej odmiany są uszy, w których zbiera się jagody na pniu.

Cechą tej odmiany jest nie tylko wysoka odporność pąków na przemarzanie zimą, ale także wytrzymałość pędów już kwitnących wiosną podczas mrozów. Łodyga jest dystrybuowana nie tylko na Syberii, z powodzeniem uprawiana jest w prawie wszystkich regionach.

Za charakterystyczne cechy łodygi uznaje się:

Dużym plusem dla rokitnika Trofimovskaya była zwiększona zawartość kwasu askorbinowego w jagodach, jest to jego szczególna wartość wśród populacji.

Zwarty krzew różni się od swoich krewnych niezwykłym kształtem liści, są wklęsłe do wewnątrz i mają jasnozielony kolor.

Inne cechy krzewu to:

Dar Katuna wyróżnia się wysokimi wskaźnikami mrozoodporności, hodowcy wyróżniają również odporność odmiany na różne choroby i szkodniki.

Do odmian kłujących o wysokich wskaźnikach mrozoodporności należy odmiana rokitnika zwyczajnego Superior.

Wyróżnia się:

Jagody są spożywane głównie w postaci świeżej, a przetwarzanie produktu daje dużo soku.

Bezpłatne zapylenie bałtyckiej odmiany rokitnika dało doskonałe wyniki, które później hodowcy z Don Research Institute podzielili na odrębną odmianę. Łodyga rośnie głównie w obwodzie kaliningradzkim, jest powszechna w republikach bałtyckich. Wyróżnia się wysokimi wskaźnikami mrozoodporności, nie boi się chorób i szkodników.

Odmiana jest klasyfikowana jako późno dojrzewająca, dojrzewanie zaczyna się pod koniec lata, czasami jagody zaczynają żółknąć dopiero we wrześniu.

Łodyga charakteryzuje się:

Jagody wyróżniają się gęstą skórką, podczas zbioru są dobrze oddzielone od szypułek. Są dobrze transportowane, mają dobre wskaźniki utrzymania jakości w określonych warunkach.

Cechą charakterystyczną tej odmiany jest nie tylko wysoka odporność na mróz zimą, łodyga zaczyna owocować już w trzecim roku po posadzeniu, natomiast owoce dojrzewają w połowie lata.

Wadą tej odmiany jest to, że przy braku środków zapobiegawczych na trzcinę może wpływać endomykoza i mucha rokitnika, co znacznie zmniejszy owocowanie i może całkowicie zniszczyć roślinę.

Krzew ma średnią koronę z dużymi liśćmi, których na pędach jest dużo. Na gałęziach są ciernie, ale jest ich niewiele. Owocowanie jest obfite, same jagody są duże i jest ich dużo na gałązkach. Kolor dojrzałych owoców jest pomarańczowy, może zmienić się w jaskrawoczerwony. Każda jagoda osiąga wagę 0,7 g.Zerwany plon jest bardzo aromatyczny, słodko-kwaśny smak pozwala na wykorzystanie rokitnika zarówno świeżego, jak i do dalszego przetwarzania w celu dłuższego przechowywania.

Mrozoodporność w niektórych regionach jest integralną częścią wszystkich uprawianych roślin, to właśnie ta cecha pozwala na zbiory nawet po bardzo mroźnych zimach.