TOP 15 najlepszych roślin ozdobnych odpornych na suszę w Twoim ogrodzie (zdjęcia i wideo) + Recenzje

Ta roślina zielna, należąca do upraw zbożowych, osiąga wysokość ponad 1,5 m. Kanarek ma cienką łodygę rozgałęzioną u podstawy. Łodyga jest dość mocna, nie łamie się pod podmuchami wiatru.

Jej liście są naprzemienne, wąskie i długie (20 cm długości, 1-2 szerokości). Charakterystyczny kolor liści - podłużne biało-zielone paski. System korzeniowy rośliny jest mocny, włóknisty.

Trawa kanaryjska jest ozdobą prawie przez cały sezon. Wykorzystywana jest jako roślina rabatowa lub jako roślina dywanowa. Kanarek kwitnie od czerwca do września. Rozmnaża się przez samosiew.

Jest to trawa trzcinowata, charakteryzująca się wytrzymałością i bezpretensjonalnością. Wszystko wskazuje na to, że można go przypisać chwastom, jednak jest bardzo dekoracyjny i często jest używany w projektowaniu.

Liście są owalne, ząbkowane wzdłuż krawędzi. Całkowicie pokrywają nie tylko łodygi, ale całą przestrzeń wokół kwiatu, tworząc ciągły dywan. Kwiaty są małe i liczne, wystające ponad dywan liści w postaci dużych i wysokich kwiatostanów-zniczy na szypułkach.

Dobrze rośnie na zboczach, glebach kamienistych, w samym słońcu. W projektowaniu służy jako roślina pierwszego rzędu lub jako szkiełko nakrywkowe.

Relatywnie niska trawa odporna na suszę. Wysokość liści rzadko przekracza 30 cm, pojedyncze szypułki mogą sięgać nawet 70 cm. Również przedstawiciel zbóż. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych, w cieniu, przeciwnie, rośnie słabo.

Roślina jest absolutnie bezpretensjonalna, rośnie na każdej glebie. Dzięki terminowemu przycinaniu szypułek liczba masy liściastej może wzrosnąć. Używany jako roślina rabatowa lub jako roślina tła.

Przy najmniejszym podlewaniu lub po deszczu zaczyna się szybki wzrost roślinności - krzew przybiera formę półkuli o bardzo gęstym ulistnieniu.

Bardzo oryginalna roślina, charakteryzująca się dużym stopniem zagęszczenia liści i łodyg w strefie korzeniowej. Gęstość jest tak duża, że ​​każdy krzew tworzy rodzaj „garbu” jasnozielonych źdźbeł trawy.

Dzięki temu kępowi, a także ogólnemu wyglądowi i kolorowi łodyg, roślina jest bardzo dekoracyjna i stała się szeroko rozpowszechniona wśród projektantów.jako wypełniacz trawnika.

Roślina może rosnąć na każdej glebie, doskonale znosi zimę. System korzeniowy jest bardzo rozległy i gęsty. Nie wymaga pielęgnacji, rozmnaża się samodzielnie.

Głównym problemem przy uprawie trawy łąkowej jest to, aby nie rosła zbyt mocno, ponieważ wtedy bardzo trudno będzie pozbyć się jej z miejsca (a zwłaszcza korzeni).

Jedno z najpopularniejszych ziół tego typu. Ma wiele odmian. Ma formy ciepłolubne i mrozoodporne. I prawie cała gama odmian kostrzewy ma właściwości odporne na suszę.

Sekret popularności kostrzewy - duże krzewy, do 50 cm wysokości, o kulistym kształcie i składające się z ogromnej liczby łodyg i liści.

Istnieją odmiany o szerokiej gamie kolorów - od szmaragdowej do niebiesko-szarej. Roślina jest absolutnie bezpretensjonalna i doskonale toleruje zarówno lato, jak i zimę na prawie całym terytorium o klimacie umiarkowanym.

Roślina ta jest klasycznym krzewem zielnym okrywowym, jednak osiągającym wysokość 50-60 cm, łodygi są wyprostowane, zdrewniałe. W młodości (do 2 lat) pędy mają srebrzysty kolor, który następnie zmienia się na szarozielony.

Liście rośliny są proste, do 5 cm długości, 1-2 cm szerokości. Kwiaty tworzą małe żółte kwiatostany o średnicy do 5 mm, gęsto pokrywające gałęzie i łodygi pod koniec lata.

Może rosnąć na każdej glebie, ale preferuje zasadową. Po 5-6 latach uprawy w jednym miejscu należy ją przerzedzić i przesadzić. Przed sadzeniem lub przesadzaniem wskazane jest wprowadzenie do studzienek gnijącego obornika.

Inne nazwy rośliny to poczwarka, stennik, odmiana. Ta roślina ma dwie odmiany: jedno- i wieloletnią. Krzew jest krzewem okrywowym - jego wysokość rzadko przekracza 30-40 cm, natomiast roślina jest bardzo dekoracyjna: tworzy ciągły dywan białych lub biało-żółtych kwiatów.

Gałęzie rośliny są poniżej zdrewniałe, powyżej miękkie i obficie rozgałęzione. Iberis rośnie na każdej glebie, ponadto preferuje ubogich. Idealne do tego gleby będą piaszczyste lub kamieniste. Iberis jest zalecany do napełniania ogrody skalnejako roślina okrywowa lub wolnostojąca.

Roślina rozmnaża się na wszystkie sposoby - od dzielenia krzewów i sadzonek po rozmnażanie nasion.

Jedna z najpopularniejszych roślin okrywowych na świecie. W naszym klimacie uprawiana jest głównie jako krzew o niskim lub średnim wzroście, jednak w cieplejszym klimacie spotykane są również odmiany drzewiaste.

Bezpretensjonalny dla gleb, nie wybredny pod względem składu lub gęstości gleby. Dobrze rośnie na skalistych powierzchniach, choć ma niską szybkość wzrostu.

Wiele odmian jałowca zmienia barwę na jaśniejszą jesienią. Co więcej, jeśli jałowiec zajmie kluczowe kompozycje na stronie, przekształci się dosłownie na naszych oczach. Wiosną igły jałowca ponownie wracają do zielonego koloru.

Kwiat z rodziny Tolstyankov. Inna nazwa to wytrwały ogród. Bardzo bezpretensjonalna roślina, która stała się powszechna ze względu na swój wygląd. Znajduje zastosowanie w różnych rozwiązaniach konstrukcyjnych, jako roślina okrywowa lub okrywowa. Inna nazwa - sedum lub róża skalna.

Biologicznie jest to mięsista trawa, obficie pokryta białawymi włoskami. Czasami zdarzają się też gatunki bez pokwitania. Liście mogą osiągać długość do 15 cm, tworzą je specyficzne rozety znajdujące się na końcach procesów zwanych rozłogami.

Dekoracyjne młode dają nie tylko liście, ale także kwiaty. Składają się z 8-20 płatków zebranych w kwiatostany typu wiechowego. Kwitnienie rozpoczyna się od początku lata i trwa prawie cały sezon.

Młody osobnik rozmnaża się głównie wegetatywnie i przy braku kontroli ze strony właściciela może chwytać duże obszary.

Jedna z najpopularniejszych roślin okrywowych stosowanych na nasłonecznionych terenach. Jest to krzew o wysokości do 50 cm z licznymi pędami-szypułkami o przekroju kwadratowym.

Liście znajdują się na dole rośliny, rzadko wznoszą się powyżej 30 cm. Barwa pędów i pędów jest szarozielona, ​​częściej przeważają odcienie szarawe.

Kwiaty lawendy trudno pomylić z czymkolwiek innym, ponieważ podczas tego okresu sadzenia roślina jest solidnym dywanem pięknych fioletowych kwiatów. Ponadto kwitnieniu towarzyszy cudowny aromat lawendy.

Może być uprawiana na każdej glebie. Głównym wymogiem, jaki lawenda stawia właścicielowi, jest obecność Słońca. W cieniu roślina praktycznie nie rośnie.

Kwiaty wysokie, osiągające 2-3,5 m wysokości. Większość gatunków ślazu to rośliny wieloletnie o doskonałej adaptacji do wszelkich warunków środowiskowych.

Liście i kwiaty osadzone są na prostej, mocnej i wysokiej łodydze, wyrastającej z potężnego kłącza. Liście ułożone są w spiralę łodygi, w jej górnej części znajduje się po 5010 kwiatów. Kwiaty są dość duże i jasne; znajdują się na długich szypułkach.

Liście i łodygi są jasnozielone. Płatki mają szeroką gamę kolorów - od jasnej bieli po fiolet.

Roślina doskonale znosi ciepło, zimno i brak wilgoci. W regionach południowych jest tak powszechny, że uważany jest za chwast i często jest niszczony.

Kochające słońce drzewo o średnich rozmiarach. Wysokość klonu może dochodzić do 6 m, w przypadku intensywnej konkurencji z innymi roślinami może urosnąć i pokonać znak 8-10 m. Dzięki bardzo silnemu systemowi korzeniowemu rośnie na każdej glebie i może obejść się bez podlewania przez prawie cały ciepły sezon.

Ma prosty pień, lekko rozgałęziony w pierwszej połowie. Z reguły główny pień dzieli się na dwa, rzadziej na trzy. Jednak wtedy zaczyna się gęsto rozgałęziać, aby korona zajmowała jak największą powierzchnię, dlatego jeśli ten moment zostanie pominięty, przesłoni bardzo dużą część terenu.

Jednak roślina dobrze znosi przycinanie i można ją „skorygować” w dowolnym momencie.

Istnieje wiele odmian jabłoni odpornych na suszę, które z reguły różnią się niewielkim wzrostem i wysokim stopniem rozprzestrzeniania się.. Większość z tych roślin ma liście o osobliwym kolorze: fioletowym lub fioletowo-różowym.

Podobnie jak większość roślin odpornych na suszę, jabłonie nie są wybredne pod względem składu gleby i doskonale tolerują uprawę nawet na glebach kamienistych lub piaszczysto-gliniastych. W wieku 4-5 lat rośliny aktywnie rosną, dlatego podczas ich sadzenia należy wziąć pod uwagę ten czynnik, aby nie zasłaniać całego obszaru.

Przycinanie przez rośliny jest umiarkowanie tolerowane, nie zaleca się przycinania pędów z ubiegłych lat, ale z tegorocznymi pędami możesz zrobić wszystko - to tylko pobudzi wzrost nowych.

Podczas sadzenia wskazane jest wniesienie zgniłego obornika lub kompostu do dziury pod drzewem - dzięki temu już w pierwszych 2-3 latach życia drzewo wejdzie w życie i łatwiej przystosuje się do ekstremalnych warunków.

Dość powszechna roślina, znana wszystkim w nasadzeniach miejskich. Niemniej jednak jest to jeden z najbardziej odpornych, który doskonale toleruje ciepło i brak wilgoci.

Drzewo tworzy pień o grubości do 15 cm, dorasta do 7 m wysokości nawet w zimnym klimacie. Doskonale dopasowuje się do każdych warunków, w tym do zanieczyszczonego powietrza. Kwitnie na końcu wiosna, kwitnienie jest obfite, z wytworzeniem dużej liczby kwiatostanów-kolczyków.

Preferuje gleby piaszczyste, wolniej rośnie na kamienistych (choć i na zbyt ciężkich) i nie zawsze osiąga wysokość nawet 3 m.

Dobry do podkrzesywania i kształtowania korony, który znajduje szerokie zastosowanie w projektowaniu.

Inną powszechną rośliną tolerancyjną na suszę jest bz pospolity. Bzy zaliczane są do krzewów, jednak dorosłe rośliny niewiele różnią się od drzew, gdyż grubość ich pni może przekraczać 5-6 cm. Móc-Czerwiec. Kwiatostany bardzo gęsto przylegają do pędów. Kwiaty są białe, różowe, niebieskie lub fioletowe.

Roślina wieloletnia liściasta, która jest po prostu wzorem bezpretensjonalności: znosi mrozy do -35°C, potrafi w pełni przetrwać cały ciepły sezon bez jednego podlewania, nie boi się miejskich zanieczyszczeń i kurzu.

Ma wysokie tempo wzrostu w młodych latach; niektóre odmiany zachowują tę właściwość w wieku dorosłym. Liliowy to długowieczna wątroba wśród krzewów: niektóre gatunki spokojnie znoszą wiek 50 lat lub więcej.