Lawenda to wiecznie zielony gęsty krzew z rodziny Lamiaceae, pochodzący z regionu Morza Śródziemnego. Ta bezpretensjonalna roślina była popularna w starożytnej Grecji i Rzymie ze względu na swoje właściwości dekoracyjne i lecznicze.
Przyjemny aromat lawendy trudno pomylić z jakimkolwiek innym, a widok kwitnącego krzewu tej rośliny zawsze robi jasne i niezapomniane wrażenie.
Pochodzenie rośliny mówi o jej termofilności, jednak nawet w klimacie strefy środkowej lawenda może być uprawiana na otwartym terenie, ponieważ jest dość odporna na zimno i dobrze znosi zimowe przymrozki. Ponadto lawenda dobrze rośnie w domu.
Zawartość:
Przeczytaj także: Projekty domów wiejskich na 6-10 akrów: 120 zdjęć, opis i wymagania | Najciekawsze pomysły
Opis
Kwitnąca lawenda angustifolia
Ponadto dzięki olejkom eterycznym zawartym w łodygach, liściach i kwiatach lawendy lawenda została wykorzystana do odstraszania komarów i innych szkodliwych owadów z mieszkań. Do tej pory obrzeża lawendowe były używane w ogrodach i na obszarach podmiejskich, aby odstraszać szkodniki od młodych pędów różnych roślin, sadząc je na obwodzie terenu.
Uważa się, że uprawa lawendy jest obarczona poważnymi trudnościami, jednak tak nie jest. Jeśli chcesz uprawiać lawendę w domu, musisz spełnić szereg warunków, a z tą uprawą nie powinno być problemów.. Warunki te dotyczą wyboru miejsca na roślinę, prawidłowego przygotowania materiału do sadzenia oraz konieczności zastosowania opatrunku pogłównego.
Rozważ bardziej szczegółowo proces uprawy lawendy w domu.
Przeczytaj także: Rodzaje i odmiany kaktusów domowych ze zdjęciami - nazwy, opisy, pielęgnacja warunki roślin
Temperatura i wilgotność
Lawenda to roślina, która podlega zmianom pór roku. W przeciwieństwie do wielu swoich sąsiadów, takich jak nagietek, który może rosnąć i owocować przez cały rok, lawenda ma wyraźne okresy aktywnego życia i odpoczynku. W domu okres spoczynku trwa 2-3 miesiące i przypada na zimę.
Optymalna temperatura powietrza i podłoża w okresie uśpienia rośliny wynosi + 12 - 15 ° С
W tej chwili roślina praktycznie nie wykazuje oznak życia: w niektórych przypadkach może nawet sam stracić wszystkie zielone części, a kilkanaście sztywnych pędów po prostu wystawi z ziemi. Jednocześnie warunki przetrzymywania mogą być praktycznie dowolne - roślina nie potrzebuje ani światła, ani podlewania w pełnym tego słowa znaczeniu.
Oczywiście nie warto wystawiać rośliny na całkowicie „spartańskie” warunki w okresie uśpienia, temperatura powietrza i podłoża rzędu +12-15 °C będzie w tym przypadku optymalna. Również raz w miesiącu warto zwilżyć wierzchnią warstwę gleby wodą i nieco ją spulchnić na głębokość około 2-3 cm, aby zapewnić dopływ powietrza do korzeni rośliny.
Lawenda w doniczce
W okresie aktywnego życia lawenda jest rośliną kochającą światło i ciepło.wymagające wystarczającej wilgotności i odżywienia. Dlatego głównym wymogiem utrzymania lawendy jest dobrze oświetlony obszar z bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Godziny dzienne dla lawendy powinny być jak najdłuższe, roślina nie toleruje nawet półcienia. W czasie, gdy słońce jeszcze nie wystarcza, a roślina już się „obudziła”, należy zastosować dodatkowe oświetlenie w postaci świetlówek.
Ponadto roślina nie lubi przeciągów.dlatego powinien być umieszczony w pomieszczeniu, w którym nie ma silnych prądów powietrza, zwłaszcza niskich temperatur. Należy ostrożnie wietrzyć pomieszczenie, w którym znajduje się lawenda, zwłaszcza poza sezonem.
Jednym z ważnych wymagań dla lawendy jest właściwa regulacja poziomu wilgotności, zarówno w podłożu, jak i w powietrzu. Z jednej strony nadmierna wilgotność niekorzystnie wpływa na żywotność rośliny, z drugiej strony zbyt suche podłoże lub powietrze może znacznie spowolnić jej wzrost. W doniczce nie powinno być stojącej wody, ponieważ doprowadzi to do gnicia i śmierci systemu korzeniowego; ważne jest również, aby na powierzchni gleby nie tworzyła się twarda skorupa, co uniemożliwia normalne oddychanie korzeni.
Użyj do uprawy w wiklinowej doniczce
Nawet proste grzejniki mogą wysuszyć powietrze na tyle, że roślina poczuje się niekomfortowo. Jeżeli od początku wiosny w pomieszczeniu, w którym przechowywana jest lawenda, obserwuje się nadmierną suchość powietrza, należy je jakoś zwilżyć. Na przykład założenie mokrej szmatki na chłodnicę lub okresowe spryskiwanie wodą za pomocą butelki ze spryskiwaczem.
Gleba i pojemniki
Lawenda potrzebuje luźnej gleby; musi być łagodny
Możesz użyć odpowiedniej zakupionej ziemi lub sam ją ugotować.
Do przygotowania gleby potrzebne będą następujące składniki:
- ziemia darniowa - 3 części
- humus lub kompost - 2 części
- piasek gruboziarnisty - 1 część
Możesz użyć innej kompozycji, jednak należy pamiętać, że użycie torfu jest niepożądane, ponieważ problematyczne jest zrobienie gleby zawierającej torf lekko zasadowy.
Glebę należy sprawdzić i dokładnie wymieszać, aby pozbyć się dużych grudek. Następnie konieczne jest przeprowadzenie jego dezynfekcji: przemyć roztworem nadmanganianu potasu 0,2% lub piec w piekarniku w temperaturze +120 ° C przez 10-20 minut. Następnie gleba musi dojrzewać przez 2-3 tygodnie, aby przywrócić mikroflorę.
Biorąc pod uwagę wielkość systemu korzeniowego rośliny, doniczka na lawendę powinna być duża. Ale to nie znaczy, że powinieneś od razu wybrać ogromną pulę; w przypadku młodej rośliny, na przykład uzyskanej przez sadzonki lub podzielenie krzewu, początkowa objętość doniczki powinna wynosić około 2 litry. Następnie roślinę można przesadzić poprzez przeładunek do doniczki stacjonarnej o pojemności od 5 do 15 litrów.
Krzew lawendy potrzebuje większej doniczki
Wymagany jest drenaż w doniczce; jego wysokość powinna być równa około jednej czwartej wysokości doniczki, a najlepiej zrobić ją z keramzytu. Konieczne jest również użycie garnków z wystarczającą ilością otworów drenażowych do odprowadzenia wody.
Lądowanie
Młoda roślina na zewnątrz
Materiał do uprawy lawendy w domu można uzyskać na trzy sposoby:
- z wylotami powietrza
- za pomocą sadzonek
- rośnie z nasion
Zastosowanie tej czy innej metody zależy od tego, co jest dostępne, a także od pory roku. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Warstwy powietrza
Stosuje się go o każdej porze roku, ale najchętniej wczesną jesienią lub późną wiosną.. Aby wdrożyć tę metodę pozyskiwania biomateriału, będziesz potrzebować dorosłej rośliny z wystarczająco rozwiniętymi łodygami.
Odbiera się jedną ze starych (zeszłorocznych lub przedostatnich) gałęzi, odcina się z niej wierzchołek, miejsce cięcia zakopuje się ziemią i podlewa. Po 3-5 dniach konieczne jest nawożenie tego miejsca złożonym nawozem do kwiatów. Po 2-3 tygodniach w tym miejscu pojawią się korzenie i uformuje się mały pęd. Czasami w strefie korzeniowej dorosłej rośliny można znaleźć 2-3 podobne kiełki, które wyrosły niezależnie.
kiełki lawendy sadzone w doniczkach
Kiełek odcina się od organizmu matki, przesadza do doniczki i podlewa.
sadzonki
Sadzonkę uzyskuje się ze sztywnych pędów z bieżącego roku. Dlatego możesz go zdobyć tylko w środku lata. Jako sadzonki pożądane jest stosowanie pędów, które nie mają kwiatów ani pąków. Jeśli ich nie ma, zabiera się ucieczkę z kwiatami i są one usuwane. Samo cięcie jest cięte pod kątem 45° w odległości 3-4 cm od poziomu gruntu.
Uprawa korzeni sadzonek odbywa się w osobnej doniczce ze specjalną glebą. Jego skład jest następujący: ziemia darniowa, ziemia liściasta i piasek w równych proporcjach. Ponadto będziesz potrzebować czystego piasku. Wskazane jest wcześniejsze przygotowanie takiej gleby poprzez jej dezynfekcję w sposób opisany powyżej.
ukorzenione sadzonki lawendy
Garnek do krojenia napełnia się w następujący sposób: najpierw wylewa się 2 cm drenażu lub drobnego żwiru, następnie warstwę 1,5-2 cm piasku, na który wylewa się ziemię, nie sięgającą 1-1,5 cm do krawędzi doniczki. Pozostała przestrzeń pokryta jest piaskiem.
Następnie powstałą mieszaninę ostrożnie podlewa się wodą, a łodygę traktowaną rooterem wkłada się do doniczki. Na doniczce umieszcza się plastikową torbę, aby stworzyć warunki szklarniowe.
Garnek z sadzonką umieszczamy w ciepłym zacienionym miejscu. W ciągu tygodnia łodyga jest codziennie wentylowana i podlewana. Jeśli wszystko zostanie zrobione poprawnie, po tygodniu będzie miało korzenie i będzie można je przesadzić do doniczki stacjonarnej.
Uprawa z nasion
Aby zapewnić dobre kiełkowanie nasion, należy je rozwarstwić, czyli trzymaj odpowiedni czas w niskich temperaturach. Istnieje kilka metod stratyfikacji, różniących się nieco szczegółami technicznymi. Spośród nich musisz wybrać najbardziej odpowiedni.
nasiona lawendy liściastej
Możesz użyć piasku do stratyfikacji. Aby to zrobić, musisz wziąć płytki pojemnik z piaskiem, zwilżyć go i nałożyć nasiona. Następnie nasiona posypuje się suchym piaskiem (warstwą nie większą niż 2-3 mm), a powstałą strukturę owiniętą polietylenem umieszcza się w lodówce lub innym miejscu o temperaturze około + 5 ° C . W tej formie nasiona powinny pozostać przez 1-2 miesiące. Już miesiąc później kiełkowanie nasion w pierwszym tygodniu po stratyfikacji wynosi ponad 75%.
Inne metody polegają na tym samym przebywaniu w niskiej temperaturze przez 1-2 miesiące, ale zamiast piasku można użyć wacików, szmat lub ziemi. Około 10 dni przed planowanym końcem stratyfikacji nasiona należy wyjąć z lodówki na godzinę w temperaturze pokojowej.
nasiona lawendy o wąskich liściach
Po zakończeniu procesu stratyfikacji nasiona należy umyć i posadzić w specjalnym podłożu pod sadzonki. (w równych mieszaninach pobiera się darniową ziemię i piasek, wstępnie zdezynfekowane). Następnie przeprowadza się podlewanie, a skrzynkę nasienną przykrywa się folią. Sadzonki muszą kiełkować w ciepłym miejscu z rozproszonym światłem słonecznym. Dalsza pielęgnacja sadzonek jest standardem - raz dziennie jest podlewana i wentylowana.
sadzonka lawendy
Po wykiełkowaniu około 2/3 nasion należy rozpocząć procedurę utwardzania sadzonek. W tym celu film na nim otwierany jest codziennie o godzinę dłużej niż poprzedni. Po 10 dniach utwardzania folię można usunąć.
Sadzonki gotowe do przesadzenia do dużych doniczek
Sadzonki, które urosły, można bez problemu przesadzać do doniczek stacjonarnych, przy czym zaleca się przesadzanie z grudą ziemi, aby uniknąć uszkodzenia korzeni.
Przeczytaj także: Petunia: opis 20 najlepszych odmian | Rodzaje: ampelous, wegetatywny, kaskadowy, frotte, drobnokwiatowy | (100+ Zdjęcia i filmy) + Recenzje
Opieka
Opieka nad rośliną jest dość prosta i nie wymaga skomplikowanych procedur. Najważniejsze w nim jest ścisłe przestrzeganie warunków niezbędnych do utrzymania rośliny, terminowego podlewania i nawożenia.
Podlewanie
Podlewanie lawendy odbywa się codziennie o tej samej porze dnia
Może to być poranek lub wieczór. W takim przypadku konieczne jest używanie tylko przegotowanej lub osiadłej wody przez kilka dni w temperaturze pokojowej. Nie podlewaj rośliny. Najważniejsze przy podlewaniu lawendy jest utrzymywanie lekko wilgotnego podłoża w doniczce.
Pół godziny po podlaniu konieczne jest usunięcie pozostałej wody z patelni. Raz na 3-4 dni pożądane jest poluzowanie gleby narzędziem na głębokość 2-3 cm na całej powierzchni doniczki w ciągu 5 minut po wprowadzeniu wilgoci. W takim przypadku nie zaleca się używania drewnianych patyczków ani kołków, aby nie dopuścić do przedostania się infekcji grzybiczej do doniczki. W tym celu lepiej jest użyć plastiku.
Młoda roślina w doniczce stacjonarnej
Zimą częstotliwość podlewania powinna wynosić co najmniej 1 tydzień.. W tym przypadku wierzchnia warstwa gleby jest tylko lekko zwilżona i poluzowana.
Nawożenie
Karmienie rośliny można rozpocząć już w pierwszych tygodniach po posadzeniu nasion w ziemi. Od 3-4 tygodni małe rośliny należy karmić raz w tygodniu płynnymi nawozami zawierającymi sole potasu w stężeniu 2 g na 1 litr wody. Nawozy te stosuje się przed przesadzeniem rośliny do doniczki stacjonarnej.
Dojrzałe rośliny są regularnie nawożone w okresie kwitnienia i po przycięciu.
Pożądane jest również nawożenie wczesną wiosną. Czyniąc to, pamiętaj o następującej zasadzie: lawenda nie toleruje zbyt dobrze organicznych nawozów azotowych.
W sezonie roślina potrzebuje dwóch wierzchnich opatrunków z mineralnymi nawozami azotowymi: na początku okresu aktywnego wzrostu oraz po wyblaknięciu i przycięciu rośliny. W innych przypadkach nie zaleca się stosowania nawozów azotowych.
Okres pączkowania wymaga stosowania nawozów potasowych lub złożonych nawozów mineralnych. Te opatrunki górne nakłada się w odstępach 1 raz w tygodniu w dawkach wskazanych na opakowaniu nawozu. Około dwa tygodnie przed końcem procesu kwitnienia zostają zatrzymane. Drugi górny opatrunek z nawozami azotowymi przeprowadza się nie wcześniej niż trzy tygodnie po zaprzestaniu opatrunku potasowego, przeprowadzanego podczas kwitnienia.
Po około miesiącu od zastosowania drugiej porcji nawozów azotowych pod roślinę można zastosować niewielką ilość popiołu drzewnego w celu wapnowania gleby w celu skorygowania ewentualnego zakwaszenia gleby. Do jednego garnka wystarczy dodać około ćwierć szklanki popiołu.
przycinanie roślin
Ta procedura jest ważna dla lawendy, ponieważ ma stosunkowo szybkie tempo wzrostu dla swojej zielonej części. W rzeczywistości przycinanie dzieli się na trzy etapy: wiosna, lato i jesień.
Główne cięcie odbywa się latem, pod koniec kwitnienia.
Wykonany jest przy użyciu zwykłych nożyc ogrodowych. Za jego pomocą wycina się gałęzie, które po bokach mają małe pędy. Cięcie pędów należy wykonać do poziomu tych pędów. W takim przypadku pąki kwiatowe mogą tworzyć się na gałęziach.
Również podczas przycinania latem konieczne jest przycinanie wijących się pędów rośliny. Powinny być skrócone do najniższego pędu. Oczywiście podczas przycinania latem trzeba pozbyć się z rośliny chorych i suchych pędów.
W rzeczywistości przycinanie letnie to już zbiór lawendy w postaci kwiatów i dużych pędów, na których w tym sezonie nie powstały żadne kwiaty.. Najlepiej przeprowadzić go na 2-3 tygodnie przed końcem kwitnienia – to w tym okresie stężenie olejków eterycznych w roślinie jest maksymalne.
Przycinanie wiosenne odbywa się na przełomie marca i kwietnia. Jego głównym przeznaczeniem jest higiena iw swej istocie przypomina sprzątanie. Jednocześnie usuwane są suche, zgniłe i złamane gałęzie. Wiosenne cięcie można również przeprowadzić dwuetapowo – najpierw usuwa się nieproduktywne pędy, a następnie po około miesiącu wykonuje się cięcie ozdobne, które ma na celu uformowanie korony rośliny.
Przycinanie jesienne polega na ostatecznym usunięciu wyblakłych pędów. Muszą być przycięte do poziomu pierwszych pędów od korzenia.
Ponadto raz na 3-4 lata przeprowadzane jest specjalistyczne przycinanie, które ma na celu odmłodzenie starych krzewów. Należy to przeprowadzić, ponieważ lawenda z czasem traci swoje właściwości estetyczne: stare zdrewniałe pędy łysieją, praktycznie nie pojawiają się na nich nowe pąki ani kwiaty.
lawenda do przycinania
Aby pomóc roślinie poradzić sobie z tym problemem, na początku wiosny, podczas przycinania sanitarnego, należy wykonać cięcie przeciwstarzeniowe. Jego istotą jest przycinanie starych pędów (powyżej 4 lat) do samego korzenia. Taki zabieg ma na celu stymulację tworzenia nowej łodygi w miejscu starego pędu na szyjce korzenia. Z reguły pojawi się już w tym roku.
Jeśli młode pędy nie pojawiają się w miejscu starych pędów, oznacza to, że roślina jest całkowicie zdegenerowana, to znaczy jej żywotność dobiegła końca i należy ją wymienić.
Niektórzy hodowcy kwiatów zalecają całkowite pozbawienie rośliny części liściastej na okres uśpienia, pozostawiając tylko sztywne pędy kilkucentymetrowe nad powierzchnią doniczki. Takie podejście nie jest niczym szczególnym, bo tak właśnie zimuje lawenda w ogrodzie. Jedyne pytanie, które pojawia się na tym etapie, to estetyczne piękno rośliny zimą.
Jeśli w tym czasie chcesz, aby roślina całkowicie odpoczęła, a nie interesują Cię jej walory estetyczne, możesz to zrobić.
Suszenie upraw
Kwiaty i pędy rośliny uzyskane w wyniku letniego cięcia wymagają wstępnej obróbki, która polega na wysuszeniu i przechowywaniu do dalszego wykorzystania. Suszenie odbywa się w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, gdzie pocięte kłoski lawendy zwisają kwiaty, wstępnie związane w pęczki.
żniwa lawendy
Po około miesiącu suszenia powstały materiał jest przechowywany w lnianych workach wykonanych z naturalnych tekstyliów.
Aby zapobiec gromadzeniu się wilgoci, worki te należy również przechowywać w stanie zawieszonym.
Przeczytaj także: Aglaonema: opis, opieka domowa, rozmnażanie, odmiany (ponad 100 zdjęć i filmów) + recenzje Odmiany
W sumie rodzaj Lavender ma 47 gatunków. Spośród nich 4 gatunki są najbardziej rozpowszechnione w formach kulturowych.
lawendowy liściasty
lawendowy liściasty
Roślina wieloletnia pochodząca z południowo-zachodniej Europy. Jego inna nazwa to francuska lawenda. Najprawdopodobniej ten gatunek był głównym gatunkiem, z którego później wyłoniła się większość istniejących odmian, przynajmniej w Europie i na Morzu Śródziemnym.
Lawenda francuska ma rozwinięty system korzeniowy; pomimo tego, że jest włóknisty, korzenie mogą wnikać na głębokość kilku metrów. Roślina jest dość mrozoodporna, bez schronienia wytrzymuje temperatury do -20°C. W wiatach temperatura może dochodzić do -25°C.
Wszystkie części rośliny mają bardzo silny aromat i, w przeciwieństwie do wszystkich jej krewnych, aromat jest dość ostry i pozbawiony charakterystycznego dla nich „wyrafinowania”. Czas kwitnienia tego gatunku następuje wcześniej niż wszystkich innych; pierwsze jajniki kwiatowe pojawiają się na początku kwietnia. Okres kwitnienia jest najdłuższy: u niektórych okazów trwa do końca lipca.
Głównym celem tego rodzaju lawendy jest pozyskiwanie olejku lawendowego; w tym celu uprawia się ją na południu Francji i północnej Hiszpanii. W tej formie koncentracja olejków eterycznych jest maksymalna, więc procent plonu w porównaniu z innymi odmianami jest bardzo wysoki. Ostry zapach oleju jest zwykle redukowany różnymi technikami czyszczenia.
W domu, czyli na parapecie w doniczce, roślina zapuszcza się normalnie, jednak nieco gorzej niż niektóre jej odpowiedniki. Istnieją dwie przyczyny tego zjawiska: zbyt rozgałęziony system korzeniowy i zwiększona ciepłolubność przez cały ciepły sezon.
Lawenda francuska ma kilkadziesiąt odmian hodowanych zarówno do celów przemysłowych, jak i dekoracyjnych:
- Tiara - kwiaty są duże, do 5 cm, niebiesko-białe, żółtawe przylistki
- Helmsdale – kształt kwiatów zbliżony do klasycznego liścia, kolor bordowy
- Royal Glitter - klasyczna niebiesko-fioletowa lawenda ze średniej wielkości kwiatami
lawenda angustifolia
lawenda angustifolia
Nazywana również „angielską lawendą”, ponieważ w Anglii opracowano kilka nowych odmian. Ojczyzną rośliny jest Grecja i północne Włochy. Jest to wieloletnia roślina krzewiasta o pędach o wysokości do 60 cm, które pod koniec pierwszego roku życia stają się sztywne u podstawy.
Liście rośliny są srebrzystozielonkawe z charakterystycznym szarawym nalotem, trudno je pomylić z innymi. Kwiaty są małe, zebrane w kwiatostany w spirale po dziesięć kawałków. W sumie na łodydze może być kilka okółków, więc łączna liczba kwiatów jest dość duża i są one bardzo dobrze widoczne z daleka. Kwitnie około dwóch miesięcy, od lipca do sierpnia. Kolor może być inny - od fioletowego do niebieskiego lub niebieskiego.
Charakterystyczną cechą lawendy angielskiej jest bardzo przyjemny zapach, dzięki czemu jest bardzo często stosowana w różnych gałęziach przemysłu rękodzielniczego i tradycyjnej medycynie bez żadnych dodatkowych substancji czy zabiegów. Roślina ma dobre zdolności adaptacyjne i doskonale dopasowuje się do warunków domowych. Toleruje mróz do -35°C pod osłoną. Kiełkowanie nasion utrzymuje się przez kilka lat.
Różnorodność odmianowa tego rodzaju lawendy jest również duża; Istnieje około 30 odmian tego gatunku, z których najpopularniejsze to:
- Alba - krzew do 50 cm wysokości o średnich białych kwiatach, kwitnie w czerwcu
- Róża - krzew średniej wysokości, ok 40 cm wys., kuliste, liliowo-różowe kwiaty
- Hidcoat - kilka odmian o różnej wysokości, charakteryzujących się zwartymi rozmiarami i dość dużym zagęszczeniem zarówno części zielonej, jak i kwiatów; używany do niskich żywopłotów i granic; kolor - różne odcienie od fioletu do błękitu
lawenda hybrydowa
Hybryda lawendowa
Został wyhodowany w Holandii z blisko spokrewnionego krzyża lawendy angustifolia. Charakterystyczny zapach lawendy jest obecny, ale stosunkowo słabo wyrażony. Głównym celem jest dekoracyjny projekt działek.
Jest to dość duży gatunek; niektóre odmiany mogą osiągnąć 2 metry wysokości. Kwiatostany są duże, gęsto zebrane. Kwitnienie następuje około miesiąca później niż odmiana angielska. W szczycie kwitnienia łodygi uginają się pod ciężarem dużych kwiatów.
Dzięki uzyskaniu niezbędnych cech zewnętrznych, hodowla roślin nie obywała się bez przykrych chwil. Po pierwsze roślina jest mniej mrozoodporna w porównaniu z tą samą angielską lawendą, a po drugie przy niewystarczającej ilości nawozów mineralnych łodygi rośliny wyglądają na „łyse” z powodu małej liczby kwiatów.
Ponieważ wiele uwagi poświęcono walorom dekoracyjnym tej lawendy, wyhodowano wiele odmian:
- Tradycyjna Alba z białymi kwiatami
- Arabian Night - w kolorze dominują ciemne kolory; może być ciemnofioletowy lub ciemnoniebieski
- Richard Grey – mała roślina o fioletowych kwiatach
- Grosso - ogromne fioletowe kwiaty na pędach do 1,2 m wysokości
Lawenda postrzępiona
postrzępiona lawenda
Gatunek uzyskano w Hiszpanii lub Afryce Północnej. Jest ciepłolubny, dodatkowo nie toleruje mrozów poniżej -10 °C. Posiada srebrzyste liście wszystkich odcieni zieleni. Kwiaty są przeważnie niebieskie, duże, o lekkim zapachu.
Wysokość rośliny rzadko przekracza 1 m. Kwiaty są stosunkowo duże, ich liczba w kwiatostanie na łodydze dochodzi do dwóch tuzinów. W naszym klimacie uprawiana jest wyłącznie jako ozdobna roślina doniczkowa.
Wszystko o lawendzie
Uprawa lawendy z nasion w domu: opis, odmiany, sadzenie i pielęgnacja, stratyfikacja | (50+ Zdjęcia i filmy) + Recenzje
