Jabłonie karłowate: TOP-23 Najlepsze odmiany, opis i zdjęcie | +Opinie

To niewymiarowe drzewo jest uważane za „naturalnego karła”, ponieważ jego korona nie jest uformowana w górę, ale szeroka, jakby rozpościerała się po ziemi. Ma duże owoce, których rekordowa masa sięga 200 g. Mają płaski, okrągły kształt i zielony odcień. W miarę dojrzewania na skórze pojawia się czerwonawy rumieniec.

Miąższ ma konsystencję średnio sprężystą, jest ziarnisty, ale jednocześnie soczysty. Smak jest słodko-kwaśny. Posmak owocowy, długi i przyjemny, bez mdłości. Roślina jest mrozoodporna (wytrzymuje temperatury do -35°C), owoce są również odporne na zimę. Odporny na parcha. Dzięki wczesnemu dojrzewaniu okazuje się, że rośnie i zbiera się nawet na Uralu.

Jego nazwa to akronim oznaczający „Brat Cudownego”. Jest to odmiana genetyczna poprzednio rozpatrywanej odmiany, różniąca się od tej ostatniej długim terminem przydatności do spożycia. Odmiana ta może rosnąć w prawie wszystkich strefach klimatycznych WNP. To także „naturalny karzeł” o rozległej i stosunkowo niskiej koronie.

Średnia wielkość owocu jest nieco większa niż u Chudnego, ale olbrzymy wśród nich są stosunkowo rzadkie. Negatywnym znakiem owoców tej hybrydy jest obecność małego szwu w postaci paska.

Owoce mają suchą skórkę o błyszczącym połysku. Główny kolor to zielony z pojawieniem się fioletowego rumieńca, gdy dojrzeje. Miąższ jabłek jest ziarnisty, ale mało soczysty. Mimo to smak owoców jest nadal przyjemny.

Odmiana idealna pod względem logistycznym - posiada wysoką jakość przechowywania i transport.

Wśród pospolitych jabłoni karłowatych jest to stosunkowo nowa hybryda, wyhodowana przez hodowców nie więcej niż 20 lat temu. Jest to odmiana późno dojrzewająca, odporna na niektóre choroby, w szczególności parch. Korona ma zaokrąglony wygląd o niskim stopniu zagęszczenia. Owoce mają podłużny, skośny kształt o gładkiej i tłustej skórce.

Miąższ jest biały, czasem kremowy (w niektórych przypadkach wewnątrz jednego owocu można zaobserwować miąższ o różnych kolorach). Jest soczysty i gęsty. Smak jabłek jest słodki z lekko kwaskowatym posmakiem. Posmak długi, bogaty. Odmiana charakteryzuje się wysokim plonowaniem i mrozoodpornością.

Nowość selekcyjna, dojrzewająca w połowie grudnia. Owoce są płaskookrągłe, duże. Skórka ma kolor zielonkawożółty, dojrzewając nabiera ciemnoczerwonego rumieńca, pokrywającego prawie całą powierzchnię owocu.

Miąższ owoców jest kremowy, drobnoziarnisty, dość gęsty, ale jednocześnie bardzo soczysty. Walory smakowe są doskonałe. Smak jest słodko-kwaśny, posmak wyraźny, przyjemny. Odmiana jest uniwersalna w zastosowaniu: stosowana jest w postaci surowej i przetworzonej. Idealny do robienia przetworów, dżemów i kompotów.

Ma wysoką wydajność, należy do „naturalnych karłów”. Nie lubi nadmiernego upału i nie znosi chłodów (nie wspominając o mrozie). Aby nie zamarznąć, musi przykryć bagażnik na zimę. Pożądane jest również zaizolowanie pierwszych gałęzi szkieletu.

Niskie drzewo o płasko zaokrąglonej koronie. Według przeglądów owocuje corocznie, przy zachowaniu stabilności ilościowych wskaźników plonu. Owoce średniej wielkości o żółtawym kolorze. Miąższ biały z lekkim kremowym odcieniem. Miąższ ma słodki smak i prawie nie ma posmaku.

Pomimo doskonałej zimotrwałości odmiany, owoce nie są długo przechowywane. Powinny być spożywane w ciągu 1-2 tygodni po zbiorach w sierpniu. Ze względu na wczesną dojrzałość może być uprawiana nawet w dość surowych regionach Uralu i Syberii.

Osobliwością tej nisko rosnącej odmiany jest jej roślinność. W pewnym momencie gałęzie drzewa rosną prawie poziomo, a następnie lekko się uginają. Kształt owocu jest okrągły, prawie regularny. Jednocześnie ich rozmiary są tylko nieznacznie wyższe od przeciętnych.

Główny kolor to zielono-żółty, ale w miarę dojrzewania, już w połowie jesieni, zmienia się w kontrastowy czerwony rumieniec, całkowicie pokrywając całą powierzchnię owocu.

Miąższ ma również zielonkawy kolor, jest bardzo gęsty, bogaty i soczysty. Smak owoców jest słodko-kwaśny, mają uniwersalne zastosowanie. Idealny do konserwacji (przygotowywania przetworów i dżemów).

Mrozoodporność rośliny jest bardzo wysoka. Nawet w zimach z niewielką ilością śniegu jabłoń przetrwa mrozy do -40°C, zachowując roczne owocowanie.

Większość gałązek tej deserowej odmiany w połowie sezonu początkowo rośnie w kierunku poziomym. W tym samym czasie młode gałązki owocują corocznie. Owoce mają nieco ponadprzeciętną wagę, ale wśród nich są prawdziwe giganty, ważące do 350 gramów.

Kształt owocu jest kulisto-stożkowy z ledwo widocznymi żebrami. Kolor owoców jest żółtawy, w miarę dojrzewania nabierają czerwonego rumieńca. Miąższ biały, bardzo soczysty i aromatyczny. Smak jest słodki. Owoce są uniwersalne w użyciu, dobre do konserwacji. Dojrzewa wczesną jesienią, z reguły dojrzewanie nie jest wymagane, jabłka można spożywać na świeżo.

Korona niska, gałęzie rosną prawie pod kątem prostym do pnia. Owoce średniej wielkości, duże wśród nich bardzo rzadkie. Mają zaokrąglony kształt z wyraźnie zaznaczonymi żebrami.

Kolor jabłek jest żółto-zielony. Podczas dojrzewania pojawiają się na nich czerwone paski, które ostatecznie łączą się w solidny rumieniec o bogatym czerwonym kolorze. Kolor miąższu jest zielonkawy, delikatny, soczysty i drobnoziarnisty. Smak jest słodko-kwaśny.

Według ogrodników odmiana stosunkowo wcześnie rośnie, plon jest wysoki. Roślina jest mrozoodporna (do minus 35 stopni Celsjusza). Jest tylko jedna wada tej odmiany - w zbyt wilgotne i chłodne lata możliwe jest uszkodzenie parcha. Aby przeciwdziałać mączniakowi i gniciu, wiosną zaleca się 1-2 krotne spryskiwanie drzew płynem Bordeaux.

Drzewo spokrewnione z półkarłowymi jabłoniami o kulistej koronie. Może dorastać do 3 m wysokości. Odnosi się do wysoko wydajnych odmian zimowych, hodowanych specjalnie dla regionu moskiewskiego. Kształt owocu jest okrągły, regularny, nie ma na nich żeberek.

Kolor owoców jest żółty, ale do czasu usunięcia mają intensywny czerwony rumieniec. Miąższ ma żółtawy kolor i słodko-kwaśny smak.

Odmiana ma zwiększoną odporność na parcha, a także na szereg innych chorób. Owoce i liście prawie zawsze pozostają zdrowe do końca okresu dojrzewania.

Odmiana należy do wczesnej zimy. Korona drzewa jest gęsta i kulista. Pędy są zwarte. Odmiana wielkoowocowa. Jej owoce są lekko żebrowane i stożkowate.

Kolor jabłek jest żółto-zielony. W miarę dojrzewania cała powierzchnia staje się bordowa. W niektórych przypadkach na skórze pojawiają się malinowe paski.

Miąższ biały z kremowym odcieniem. Jest soczysty i drobnoziarnisty. Aromat bogaty, same owoce słodkie i smaczne, z nutami karmelu. Odmiana mrozoodporna. Jest odporny na większość chorób.

Jest uważana za odmianę półkarłowatą, którą można polecić do uprawy na Uralu. Jedna z pierwszych odmian rozpoznanych w postaci karłowatej. Różni się wysoką wydajnością (do 150 kg owoców z drzewa). Skórka jabłek cienka, żółta z malinowym rumieńcem.

Miąższ biały, delikatny i aromatyczny. Ma słodki smak i mocny aromat. Średnia odporność na choroby, szczególnie podatna na parcha.

Odmiana jednocześnie karłowata i kolumnowa. Zajmująca niewiele miejsca korona umożliwia znaczne zagęszczenie nasadzeń poprzez umieszczenie otworów bardzo blisko siebie (do 1,5 m).

Posiada wysoką odporność na choroby i mróz. Zalecana do uprawy w regionach północnych. Owoce eliptyczne, z cienką błyszczącą skórką w kolorze różowo-czerwonym. Miąższ kremowy, aromatyczny. Smak jest słodki, kwaskowatość prawie nie jest wyczuwalna.

Wady odmiany to siekanie owoców wraz z wiekiem oraz krótki okres owocowania. Już po 14 latach plon jest znacznie zmniejszony. Można go przedłużyć o 3-4 lata, jeśli zostanie przeprowadzone prawidłowe przycinanie: wiosną odciąć zbyt stare gałęzie i zdrewniałe pędy.

Odmiana została wyhodowana około 100 lat temu przez skrzyżowanie Antonovka i Ranet. Posiada duże owoce (rekordowe liczby - do 300 g) o zielonkawożółtej skórce, pokryty czerwono-pomarańczowym rumieńcem. Miąższ dość gęsty, chrupiący. Posiada silny aromat i słodko-kwaśny smak.

Odmiana nie jest samopłodna, najlepiej sadzić zapylacze: Melba, Zhigulevskoye, Strefling. Wydajność z drzewa wynosi 70-80 kg. Posiada doskonałą mrozoodporność i odporność na parcha.

Odporna na zimno odmiana wcześnie dojrzewająca, uzyskana ze skrzyżowania Korobovka i Papirovka. Kolor jest żółto-pomarańczowy z czerwonym rumieńcem. Miąższ jest kruchy i soczysty, o wspaniałym smaku.

Odmiana uniwersalna, nadaje się do spożycia w postaci surowej i konserwowej. Sok jabłkowy ma brązowy kolor ze względu na dużą ilość zawartego w nim żelaza. Jest uważana za jedną z najlepszych odmian do produkcji cydru.

Stosunkowo nowa odmiana o dużych owocach. Kształt jabłek jest kulisty. Pokryta cienką skórką koloru czerwonego wina. Struktura miąższu jest soczysta, ale jednocześnie krucha. Smak jest słodko-kwaśny, z lekkim kwaśnym posmakiem.

Odmiana ma wysoką wydajność. Ma dobrą odporność na parcha, znosi mróz i suszę. Aby zwiększyć plony w ogrodzie, posadź zapylające jabłonie. Najlepszą opcją jest do tego Macintosh i jego hybrydy. Wadą jest stosunkowo krótki okres owocowania – do 15 lat.

Bardzo stara odmiana, wyhodowana około 250 lat temu w Holandii. Jedno z imion to Shtreifling. Ma zaokrąglony kształt jabłek z lekkim zwężeniem. Owoce mają barwę żółtozieloną, rumieńce pojawiają się w postaci czerwonych pasków, które w miarę dojrzewania łączą się w ciągłą plamkę, pokrywającą później całą powierzchnię. Charakteryzuje się wysoką i stabilną wydajnością, ale ma krótki okres przydatności do spożycia. Smak jest słodko-kwaśny z lekkimi nutami wina.

Owoce mają uniwersalne zastosowanie. Odporność na mróz i odporność na choroby są wysokie.

Według ogółu cech, wielu ogrodników uważa ją za najlepszą odmianę, ale tej oceny nie można uznać za obiektywną, ponieważ warunki wzrostu i klimat odgrywają ważną rolę. Owoce w zależności od odmiany mogą mieć kształt od zaokrąglonego płaskiego do idealnie kulistego. Skórka lekko tłusta, żółtozielona. Miąższ żółtawy, soczysty, ziarnisty. Smak słodki z lekką kwaskowatością.

Zimotrwalosc w zaleznosci od odmiany jest wysoka lub srednia. Odmiana charakteryzuje się wysokim, ale nieregularnym plonem. Dobra odporność na parcha i szkodniki. Odmiana jest częściowo samopylna, w regionach północnych wymaga sadzenia zapylaczy.

Jedna z najwcześniej dojrzałych odmian, która decyduje o jej popularności. Ma duże, białe lub biało-żółte owoce o soczystym i ziarnistym miąższu. Smak jest słodko-kwaśny. Korona piramidalna, silnie pogrubiona ze względu na znaczny wzrost rocznych pędów. Dlatego roślina musi być stale ścinana. Najlepiej wykonać tę procedurę przed zimowaniem. Uszkodzone i wysuszone gałęzie należy regularnie usuwać.

Ze względu na ogromną liczbę kwiatostanów plon jest wysoki (do 200 kg na drzewo w wieku 7-12 lat). W przypadku dużej liczby jajników owocujące gałęzie drzewa będą wymagały dodatkowych podpór. Długi czas owocowania 35-30 lat dla białego nadzienia nie jest limitem.

Dobra mrozoodporność i odporność na parcha. Odmiana jest samopłodna, obok należy sadzić zapylacze.. Ale jego główna wada nie polega na tym, ale na trwałości owoców (nie więcej niż 3 tygodnie).

Wczesna dojrzała odmiana, gorsza pod względem dojrzewania, z wyjątkiem White Bulk. Jest uważany za odmianę doboru naturalnego. Charakterystyczną cechą tej odmiany jest to, że nawet w postaci karłowatej może owocować nawet do 50 lat. Ma owoce o niewielkich rozmiarach, ale o doskonałym smaku i aromacie. Jest strefowany nie tylko w regionie moskiewskim, ale także wszędzie na środkowym pasie, zakorzenia się nawet w zachodniej Syberii.

Barwa owocu jest żółtawo-biała z czerwonawo-rumienistymi paskami, pokrywającymi w miarę dojrzewania całą powierzchnię owocu. Miąższ jest gęsty i ziarnisty. Stosowanie owoców jest uniwersalne.

Posiada niezrównaną bezpretensjonalność. Odporny na mróz. Posiada wysoką odporność na większość chorób, dzięki czemu jest jedną z najpopularniejszych odmian w domkach letniskowych. Odmiana jest samopłodna, jako zapylacze wykorzystywane są Antonovka, Papirovka i Cinnamon. Główną wadą jest bardzo krótki termin przydatności do spożycia owoców, nie dłuższy niż 2 tygodnie.

Jest naturalnym karłem. W miarę dojrzewania ma okrągłe owoce o zielonkawożółtej barwie, prawie całkowicie pokryte szkarłatnym rumieńcem. Miąższ gruboziarnisty, kremowy o słodkim smaku i słabo wyczuwalnej kwaskowatości.

Drzewo wysokoplenne o średniej odporności na parcha i niskie temperatury. W rejonach północnych zaleca się izolację dolnej części pnia na wysokość 40-50 cm od szyjki korzeniowej. Szczególnie źle znosi mrozy powrotne, które mogą niszczyć nerki generatywne. Odporność na szkodniki, w szczególności na owady, jest przeciętna. Roślina jest często atakowana przez ćmy jabłoni.

W związku z tym zaleca się zabiegi profilaktyczne (opryskiwanie) roztworem insektycydów dolistnych na gałęziach owocujących. Jeśli ta procedura zostanie przeprowadzona w odpowiednim czasie, większości problemów można uniknąć.

Odmiana nie jest samopłodna. Do zapylania zaleca się stosowanie odmian Kuibyshevsky, Spartak, Antonovka.

Szybko rosnąca odmiana o okrągłych, rzadko owalnych owocach. Skórka owocu cienka, różowa, kolor jednolity. Wszechstronna odmiana stosowana na surowo i w puszkach.

Roślina posiada wysoką mrozoodporność, odporność na parcha i grzyby. Daje stabilne plony przez prawie cały okres życia. Wymagane zapylacze: Bogatyr, Grushovka, Prezydent.

Jedna z najbardziej późno dojrzewających odmian, w przybliżeniu pokrywająca się z Simirenko (ponieważ w rzeczywistości jest to jego hybryda). Korona rośliny jest piramidalna. Owoce lekko spłaszczone, duże. Kolor jest żółtozielony, w miarę dojrzewania pokrywają się bordowymi paskami, przechodząc później w rumieniec.

Posiada wysoką mrozoodporność i dobrą odporność na infekcje grzybicze. Dobra odporność na parcha. Wady to podatność na cętki (co będzie wymagało zastosowania środków owadobójczych) oraz nadmierne pogrubienie korony.Przycinanie tej odmiany odbywa się regularnie wiosną i jesienią.