Kalina (Viburnum opulus) to liściasta roślina drzewiasta z rodziny Adox.
Obecnie istnieje wiele odmian i odmian kaliny, które mają zastosowanie zarówno ekonomiczne, jak i dekoracyjne. Owoce kaliny są jadalne i mają szereg przydatnych właściwości, dzięki którym są wykorzystywane w kuchni, medycynie i kosmetyce.
Kalina jest bardzo szeroko rozpowszechniona, ponieważ nie wymaga warunków przetrzymywania i jest dość mrozoodporna. Agrotechnika rośliny jest prosta i może być uprawiana na prawie każdym typie gleby.
Artykuł zawiera opis rośliny i sposób jej uprawy.
Zawartość:
opis rośliny
kalina to dość duży krzew o kilkunastu szkieletowych gałęziach. W rzadkich przypadkach można go znaleźć w postaci drzewa lub standardowej kultury. Roślina należy do stulatków, średni wiek kaliny może sięgać 50 lat. Wysokość gałęzi zmienia się w szerokim zakresie - od 0,5 do 6,5 m. Kora jest szarobrązowa, pękająca wraz z wiekiem.
Nagie pędy mają przekrój okrągły, w bardzo rzadkich przypadkach pojawiają się na nich podłużne żebra. Kolorystyka oprócz szarości może być czerwonawa lub żółtawa. Trzon pędów biały, czasem z czerwonawym odcieniem, kształt sześciokątny.
Występują owoce i jałowe pędy rośliny. Jałowe kończą się u góry jedną nerką, owocowe dwiema, pomiędzy którymi widoczny jest koniec pędu. Wszystkie pąki roślin (w tym liściaste) mają spiczasty kształt. W węzłach pędów nie tworzą się pąki generatywne.
Liście kaliny mają kilkucentymetrowe ogonki. Same liście są dość duże (do 10 cm długości i do 8 szerokości). Zwykle są trzy- lub pięciopłatkowe, spiczaste z trzema rozbieżnymi żyłami. Od góry gładkie, ciemnozielone, od dołu lekko owłosione, szaro-zielone.
Kwiaty owocowe rośliny są dwupłciowe, zebrane w baldaszkowate kwiatostany, które są grupami kilku wiech o średnicy do 8 cm i długości do 5 cm. W kwiatostanach znajdują się również kwiaty jałowe znajdujące się na brzegach. Same kwiatostany zawsze znajdują się na końcach gałązek. Kwitnienie następuje na początku czerwca i może trwać do 1,5 miesiąca.
W odmianach ozdobnych kwiaty owocowe mogą być całkowicie nieobecne, ale rozmiar niepłodnych jest dość duży. Ponadto objętość ozdobnych kwiatostanów jest zawsze większa i czasami przybierają bardzo oryginalne formy (piramida, kula itp.)
Owoce mają kulisty lub owalny kształt i są jasnoczerwonymi pestkami o średnicy do 10 mm. Kamień jest duży, spłaszczony, stosunkowo szeroki. Miąższ owoców jest soczysty, o gorzkim i cierpkim smaku.
Dojrzewanie następuje w sierpniu-wrześniu, ale zbieranie owoców następuje nieco później, ponieważ po pierwszych przymrozkach ich gorycz prawie całkowicie znika. Kalina owocuje obficie - podczas zbioru z krzaka usuwa się średnio od 5 do 10 kg jagód. Zwykle zbieranie i przechowywanie jagód odbywa się bez oddzielania pędzla. Zbiór świeżej kaliny w temperaturze +5-8 ° C można przechowywać przez całą zimę.
Przeczytaj także: Gerbery: jak wyhodować tropikalny kwiat w domu. Opis, odmiany, pielęgnacja, reprodukcja, możliwe choroby (ponad 50 zdjęć i filmów) + RecenzjeStosowanie kaliny
Kalina ma wiele przydatnych właściwościktóre znajdują szerokie zastosowanie w medycynie i kosmetologii. 100 g jagód kaliny zawiera następujące witaminy:
- witamina C - aż 135 mg
- witamina A - do 1,5 mg
- witamina K - 30 mg
- witamina B3 - 1300 mg
- witamina E - 200 mg
Minerały:
- magnez - 17 mg
- selen - 10 mg
- żelazo - 300 mcg
- molibden - 284 mg
- mangan - 6 mg
Lecznicze właściwości kaliny są wykorzystywane przy przeziębieniach, chorobach układu sercowo-naczyniowego, układu nerwowego, chorobach przewodu pokarmowego. W kosmetyce sok z kaliny służy do usuwania piegów, usuwania zaskórników i zabiegów oczyszczania skóry.
Odmiany
Oprócz pospolitej kaliny czerwonej występuje kilka odmian rośliny, które są głównie wynikiem selekcji i krzyżowania. Przydziel odmiany owocowe i ozdobne. Poniżej przedstawiamy najlepsze odmiany kaliny polecane do uprawy.
odmiany owoców
Koral czerwony to odmiana o średnim czasie dojrzewania i zwartej koronie. Jej wysokość rzadko przekracza 1,8 m. Masa owoców to około 0,9 g. Wydajność - do 10 kg na krzak. Owoce utrzymują się przez kilka miesięcy. Ze względu na swoją zwartość jest często uprawiany na działkach domowych i domkach o małej powierzchni.
Rubin tajga to wysoka odmiana (do 3,5 m), dojrzewająca w sierpniu. Owoce są niewielkich rozmiarów (nie więcej niż 0,6 g), o kulistym kształcie i charakterystycznym ciemnowiśniowym odcieniu. Gromady są stosunkowo małe, ale jest ich wiele. Jagody mają słodki smak. Daje do 9,5 kg plonu z krzewu. Posiada podwyższoną zimotrwalosc. Odporny na szkodniki i większość chorób.
Bransoletka z granatu to uniwersalna odmiana z dużymi jagodami o wadze ponad 1g. Posiada rekordowe plony (do 15 kg z krzaka), za co jest ceniony przez ogrodników. Krzew średniej wielkości, do 2 m wysokości, gałęzie rozłożyste, grona owoców gęste.
Odmiany ozdobne
Roseum (Viburnum opulus Roseum) lub Buldenezh - jedna z najczęstszych odmian kaliny, używana do ozdabiania działek ogrodowych i parków. Wysokość krzewu może dochodzić do 6,5 m, choć spotykane są głównie okazy rzędu 2,5 m.
Ma sterylne kwiaty (to znaczy w zasadzie nie dają jagód), zebranych w duże kuliste kwiatostany, skąd w rzeczywistości pochodzi nazwa rośliny „boule de tender” - śnieżna kula. Kwiaty na początku kwitnienia zielonkawe, potem jasnobiałe. Często używany do tworzenia żywopłotów. Zimą może częściowo zamarznąć.
Compactum to niski krzew o niskim tempie wzrostu. W wieku pięciu lat roślina ma koronę o średnicy nie większej niż 80 cm, kwiaty są różowo-białe. Kwiatostany są gęste, ale stosunkowo małe. Korona jest bardzo gęsta, dlatego odmiana jest wykorzystywana jako nisko rosnący żywopłot w ogrodach i domkach letniskowych. Wytrzymuje zimy z temperaturami do -30 stopni Celsjusza.
Zbiór złoty - początkowo ma żółte liście, które pod koniec kwitnienia zmieniają kolor na szmaragdowozielony. W przeciwnym razie nie różni się od czerwonej kaliny.
Ksentokarp - mrozoodporna i bezpretensjonalna odmiana różni się od klasycznej czerwonej kaliny żółtymi owocami.
Duma Kalina (Viburnum Lantata) to roślina ozdobna o wysokości do 6 m. Ma gęstą koronę i kwiatostany do 10 cm średnicy.Owoce zmieniają kolor z zielonego na czerwony, a następnie na czarny w miarę dojrzewania.
Kalina laurowa (Viburnum tínus) to popularna roślina ozdobna, która rośnie w południowej Europie i na Morzu Śródziemnym. Jest to wiecznie zielony krzew osiągający 4 m wysokości, o średnicy korony około 3 m.
Krzew bardzo gęsty, z wieloma małymi (do 5 cm) kwiatostanami. Kwitnie maj-czerwiec, dojrzewa od sierpnia do listopada. Owoce mają niebieskawy odcień.
Viburnum rhytidophyllum (Viburnum rhytidophyllum) to ozdobny, wiecznie zielony krzew pochodzący z Azji Wschodniej. Osiąga wysokość 3 m. Ma piękne długie liście (do 20 cm) i duże kwiatostany o średnicy co najmniej 15 cm.
Szeroko stosowany do ogrodów krajobrazowych, dacze i parki w klimacie umiarkowanym. Może rosnąć na glebach o różnym składzie.
Nanum to odmiana karłowata, która posiada wszystkie właściwości i ogólne cechy odpowiadające pospolitej czerwonej kalinie (poza oczywiście rozmiarem). Uprawiana jest głównie w małych pojemnikach: doniczkach lub doniczkach.
Czasami kultura jest używana jako roślina graniczna. Rzadko kwitnie i owocuje. Z punktu widzenia dekoracyjności interesujące są jej liście i kształt korony – dorosła roślina przybiera formę niemal idealnej kuli.
Przeczytaj także: Legowisko dla psa: opis kluczowych punktów, instrukcje krok po kroku dotyczące robienia własnych rąk (ponad 140 zdjęć i filmów) + Recenzjesadzenie krzewów
Niezależnie od tego, w jaki sposób uzyskano sadzonki rośliny, sadzenie nasion w otwartym terenie jest takie samo. Poniżej znajdują się cechy prawidłowego sadzenia kaliny.
Wybór i przygotowanie miejsca
Aby roślina była wygodna, należy wybrać dla niej kawałek ziemi z glebą o neutralnej lub słabej kwasowości (pH od 5,5 do 7,0). Nie zaleca się wybierania do sadzenia torfowisk, gleb piaszczystych lub bielicowych. Kalinę najlepiej sadzić na żyznych glebach ciężkich.
Głębokość wód gruntowych w miejscu lądowania nie powinna być wyższa niż 1 m. Jest to jeden z najważniejszych czynników decydujących o długowieczności rośliny - nie toleruje zbyt wilgotnych gleb i częstego długotrwałego kontaktu korzeni z wodą.
Kalina jest światłolubna, ale nie musi szukać miejsc oświetlonych przez cały dzień. Idealne byłoby dla niego sadzenie rośliny w półcieniu. Najlepiej, żeby około południa krzak był w cieniu.
Optymalny czas sadzenia to wiosna, ale zgodnie z zasadami sadzenia można go sadzić jesienią. Wstępne przygotowanie wykonujemy na kilka dni przed sadzeniem, nie ma konieczności stosowania nawozu na kilka miesięcy przed sadzeniem.
Przed powstaniem dołów teren należy rozkopać i usunąć wszelkie resztki roślinności. Słabe obszary zaleca się przykryć niewielką warstwą próchnicy na wierzchu i ponownie wykopać, ale nie można tego zrobić, ograniczając się do nawożenia bezpośrednio do dołu.
Wiosną sadzi się kalinę przed otwarciem pąków liści, jesienią - po opadnięciu liści, ale przed nadejściem pierwszych przymrozków.
formacja dołów
Dołek do lądowania ma wymiary sześcianu o krawędzi pół metra, można go wykopać w dowolnym kształcie, najważniejsze jest to, że głębokość wynosi co najmniej 50 cm. Odległość między dołkami podczas sadzenia grupowego wynosi od 2,5 do 3,5 m, w zależności od odmiany odmianowej rośliny.
Co więcej, wymiary te są ograniczone nie tyle koroną, co wielkością systemu korzeniowego kaliny.
Górną warstwę gleby należy usunąć i ułożyć osobno, następnie wymieszaj go w proporcji 1 do 1 z torfem i dodaj nitrofoskę do powstałego podłoża.
Dwie trzecie powstałego podłoża wlewa się do dołu i podlewa 40 litrami wody. Następnie dół pozostawia się na kilka dni na świeżym powietrzu.
Sadzenie sadzonki
Gdy gleba na dnie wykopu jest całkowicie stwardniała, wylewa się na nią pewną ilość pozostałego podłoża za pomocą kopca. Wysokość takiego kopca powinna wynosić około 15 cm w stosunku do dna wykopu.
Do sadzenia użyj trzyletniej sadzonki kaliny. Jej korzenie są równomiernie rozłożone na kopcu, a dołek jest wypełniony resztkami mieszanki glebowej. Następnie lekko ubij i podlej 10-20 litrów wody. Wskazane jest natychmiastowe utworzenie bariery nawadniającej w kręgu przyłodygowym otaczającym roślinę o promieniu 30-40 cm.
Gdy tylko woda z nawadniania zostanie całkowicie wchłonięta, powierzchnia w kręgu w pobliżu łodygi jest ściółkowana. Jako ściółkę stosuje się słomę, torf, trociny lub próchnicę.
Przeczytaj także: Kiedy sadzić drzewa owocowe: wszystko o zasadach sadzenia i najbardziej akceptowalnym terminie na wiosnę i jesień | Porady i wskazówki (zdjęcia i wideo)pielęgnacja roślin
Procedury pielęgnacyjne obejmują standardowe operacje podlewania, karmienia i przycinania rośliny. Opieka nad kaliną jest dość prosta i poradzi sobie z nią nawet początkujący ogrodnik.
Podlewanie
Do normalnego kwitnienia i produktywności kalina wymaga regularnego podlewania. Średnio wystarczy jedno podlewanie tygodniowo, ale ostatecznie wszystko zależy od poziomu naturalnych opadów. W każdym razie nie jest wskazane, aby wierzchnia warstwa wyschła, ale należy również unikać nadmiernego zalewania rośliny wodą.
górny opatrunek
Podczas uprawy kaliny stosuje się do czterech opatrunków na sezon. Wszystkie składają się z suchych nawozów i wszystkie są połączone z nawadnianiem. Rozważ bardziej szczegółowo opatrunek:
- Wyprodukowane przed otwarciem listowia. Stosuje się nawozy azotowe np. 50-60 g mocznika, jeden krzew
- Podczas pączkowania. Zaleca się stosowanie nawozów potasowych: może to być siarczan potasu (do 45-50 g) lub 500 ml popiołu drzewnego pod jeden krzew
- Pod koniec kwitnienia. Pod każdy krzak dodaje się 40-50 g nitroammofoski
- Przed zimą. Warstwę kompostu lub humusu o wysokości 5 cm wlewa się do kręgu w pobliżu łodygi, który jest podlewany kompozycją odżywczą. Aby uzyskać kompozycję, w jednym wiadrze wody rozpuszcza się 50 g siarczanu potasu i 45 g superfosfatu. Pod każdym krzakiem wymagane są 2 wiadra mieszanki do podlewania
Wiosną zamiast nawozów mineralnych roślinę można karmić ekologicznie. Często w tym celu na początku sezonu krzewy nawozi się gnijącym obornikiem. Jesienią, wraz z humusem, można pod krzakiem wnieść do 500 g popiołu drzewnego.
przycinanie
Przycinanie wiosenne odbywa się przed rozpoczęciem przepływu soków. Obejmuje higienę i modelowanie. Formujący polega na nadaniu krzewowi kaliny wymaganego kształtu.
Co sezon przez trzy lata usuwana jest jedna trzecia starych gałęzi, a z pędów korzeniowych pozostaje taka sama liczba młodych gałęzi.
jesienne przycinanie zrobione po upadku. Ma charakter czysto sanitarny. odciąć chore i uszkodzone gałęzie. Punkty cięcia są traktowane z boiskiem ogrodowym.
Przeczytaj także: Krzewy owocowe na stronie: opis 9 najpopularniejszych gatunków (zdjęcia i wideo) + Recenzjereprodukcja
Kalinę można rozmnażać w dowolny dostępny sposób:
- posiew
- paski pionowe lub poziome
- sadzonki
- pędy podstawne
Propagacja nasion jest stosunkowo długa - może minąć nawet 6 lat od momentu rozpoczęcia uprawy do uzyskania pierwszych plonów lub pięknych kwiatostanów. Dlatego rozmnażanie wegetatywne jest korzystniejsze.
Roślinę można rozmnażać przez sadzonki. Korzenie następuje w wilgotnym podłożu składającym się z mieszaniny torfu i piasku. Zaleca się wstępną obróbkę sadzonek korzeniem.
Ale pomimo tego, że czas ukorzeniania sadzonek jest stosunkowo krótki, sadzonki stają się wystarczająco silne, zanim zostaną przesadzone do otwartego gruntu przez ponad rok.
Przy rozmnażaniu przez pędy poziome najdłuższe pędy boczne są zginane do ziemi wczesną wiosną i mocowane zszywkami. Miejsce fiksacji posypuje się mieszanką gleby, a pęd skierowany jest pionowo w górę. Pod koniec sezonu korzenie pojawiają się na zakręcie, ale roślinę wykopuje się i przesadza dopiero w przyszłym roku, aby drzewo utworzyło mocniejszy system korzeniowy.
Teoretycznie kalinę można rozmnażać dzieląc krzew, ale ponieważ system korzeniowy rośliny jest dość rozległy, ta metoda praktycznie nie jest stosowana.
Aby to zrobić, jesienią skraca się dolne gałęzie rośliny, pozostawiając na nich 2-4 pąki, a sam pień podlega wysokiemu hillingowi.
Wiosną z przyciętych gałęzi wyrastają nowe pędy. Gdy ich długość osiągnie około 10 cm, pień jest dodatkowo spuchnięty o 4-5 cm. Gdy pędy urosną do 20-30 cm, są one przekopywane i wyciągane u podstawy drutem, a następnie ponownie wypuszczane, pokrywając około jednej trzeciej długości młodych pędów.
Jesienią warstwy są wykopywane, oddzielane od macierzystego krzewu i sadzone w nowym miejscu.
Przeczytaj także: [WIDEO] Jak prawidłowo sadzić drzewa owocowe?Choroby i szkodniki
Kalina może być podatna na różne choroby. Najczęstszy grzyb
- mączniak
- plamienie ascochyty
- szara i zgnilizna owoców
Najczęstszy mączniak prawdziwy, jest w stanie infekować dowolne rośliny w ogrodzie i istnieje wiele sposobów na przeniesienie go z kultury do kultury.
Kontrola choroby jest standardem: usuwanie uszkodzonych części, a następnie ich zniszczenie i traktowanie rośliny preparatami zawierającymi miedź (roztwór płynu Bordeaux 3%, siarczan miedzi 1%) lub różne fungicydy (Consento, Acrobat, Topaz itp.)
Szkodniki kaliny obejmują:
- chrząszcz kalinowy
- ulotka płaska kalina
- kalina żółciowa muszka
- różne rodzaje mszyc
- wiciokrzew wiciokrzewowy
Najbardziej niebezpieczny jest chrząszcz kaliny. Jeśli znajdziesz, powinieneś działać natychmiast.
Prawie wszystkie wymienione gatunki są dobrze niszczone przez środki owadobójcze o średniej toksyczności. (Confidor, Decis, Actellik itp.)
Zapobieganie chorobom grzybiczym i szkodnikom prowadzi się wczesną wiosną poprzez opryskiwanie roślin niskimi stężeniami środków. Zwykle roślinę spryskuje się preparatami zawierającymi miedź i fungicydami przed otwarciem pąków, po czym insektycydy są traktowane.
Tydzień później powtarza się leczenie profilaktyczne. Od infekcji bakteryjnych konieczne jest traktowanie gleby Fundazolem lub Fitosporyną.
Ponadto w celach profilaktycznych należy terminowo usuwać chwasty wokół rośliny, a jesienią usuń opadłe liście z miejsca, ponieważ mogą zawierać patogeny i szkodniki.
WIDEO: Kalina. Lądowanie i opieka
Kalina. Lądowanie i opieka
Kalina: opis, sadzenie i pielęgnacja roślin, stosowanie, odmiany owocowe i ozdobne, rozmnażanie, choroby i szkodniki | (Zdjęcia i wideo)