Incarvillea: opis, uprawa, rozmnażanie, sadzenie na otwartym terenie i pielęgnacja dekoracyjnego gościa z Azji (50+ Zdjęcia i filmy) + Recenzje

Incarvillea to roślina ozdobna, która dopiero stosunkowo niedawno stała się popularna wśród hodowców kwiatów w krajach europejskich, choć w swojej ojczyźnie była używana od dawna do dekoracji. Przez pomyłkę jednego z jej popularyzatorów roślina nazywana jest „ogrodową gloksynią”, chociaż gloksynia a incarvillea nie tylko należą do różnych rodzin, ale również rosną całkowicie w różnych częściach globu. Incarvillea pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, a Gloksynia pochodzi z Ameryki Południowej. Incarvillea jest dość łatwa w uprawie, więc przyzwyczajenie się do jej sadzenia i pielęgnacji nie zajmuje dużo czasu. Ponadto większość odmian incarvillea to byliny o dobrej, a czasem doskonałej mrozoodporności.

Przeczytaj także: Weranda dołączona do domu - powiększanie przestrzeni życiowej: projekty, wskazówki, jak tworzyć własne ręce (200 oryginalnych pomysłów na zdjęcia)

Biologiczny opis rośliny

Pomimo stosunkowo niewielkiej różnorodności gatunkowej i odmianowej obecnych przedstawicieli rodzaju Incarvillea, ich wybór jest w zupełności wystarczający, aby zapewnić większość rozwiązań projektowych na terenie. Może być jak rośliny graniczne lub rośliny - żywopłotyoraz wypełniacze poszczególnych sekcji kwietniki, polany, doniczki i rabatok.

Wzrost Incarvillei, a także kształt i kolor jej kwiatów, mogą się bardzo różnić, co czyni roślinę bardzo wszechstronną. A duże kwiaty w kształcie lejka mogą sprawić, że incarvillea będzie godnym zamiennikiem roślin, takich jak powój, frezja, hippeastrum itp.

Delaway kwiaty incarvillea

Roślina należy do rodziny Bignoniaceae. Jego wzrost, w zależności od gatunku, może wynosić od 20 cm do 160 cm, łodygi Incarvillea są gładkie, ale w niektórych przypadkach mogą mieć pokwitanie. Liście rośliny mają długość od 7 do 30 cm, zwykle liście są dzielone dwa lub trzy razy. Ich powierzchnia ma gęstą teksturę. Często liście są pofałdowane.

Roślina jest półkrzewem zielnym, który doskonale znosi wszelkie trudy klimatu umiarkowanego. Mimo tropikalnego pochodzenia potrafi zimować w naszych warunkach. Zimę znosi w schroniskach, ale jeśli istnieją obawy o los incarvillea, bulwy kwiatowe można wykopać i przechowywać w domu zimą.

W otwartym polu

Roślina ma kwiaty rurkowate lub, jak to się nazywa, w kształcie lejka. Wszystkie gatunki mają pięciopłatkowe kwiaty zrośnięte u podstawy. Kwiaty rośliny powstają w kwiatostanach typu „wiechy”, które obejmują od 2 do 4 kwiatów. W niektórych przypadkach, przy zwiększonym odżywianiu rośliny, a także z zastrzeżeniem wszystkich warunków jej utrzymania, w jednym kwiatostanie można uzyskać do 10-12 kwiatów.

Ich wielkość będzie oczywiście o 10-15% mniejsza niż w kwiatostanach z czterema kwiatami, jednak całkowita masa kwiatów w tym przypadku będzie około dwa razy większa. Kwitnie najczęściej późną wiosną lub wczesnym latem. Jego czas trwania wynosi od 3 do 7 tygodni, w zależności od gatunku i warunków klimatycznych.

Roślina może rosnąć na glebach kamienistych

Rozmiary kwiatów mogą się znacznie różnić w zależności od gatunku. Na przykład średnica zewnętrzna podstawy lejka może wynosić od 20 do 100 mm, a jej długość od 30 do 120 mm.
W niektórych przypadkach w połowie lipca może rozpocząć się druga fala kwitnienia. Jest mniej obfita niż pierwsza, ale może być dłuższa, a pojedyncze kwiaty pozostaną na roślinie do późnej jesieni. Ponadto liczba owoców uzyskanych z drugiej fali kwitnienia jest większa niż z pierwszej. A ich kiełkowanie utrzymuje się o 1-2 lata dłużej niż pierwsza fala (2-3 lata).

Roślina posiada wydłużony i lekko rozgałęziony kłącze cylindryczne, przypomina marchewkę. Ogólnie rzecz biorąc, roślina ma bardzo silny system korzeniowy, który wnika na duże głębokości.

Bulwy Incarvillea

Obecnie rodzaj Incarvillea obejmuje od 14 do 17 gatunków. (w zależności od systemu klasyfikacji), które mają różnice w budowie i kolorze głównych części rośliny - kwiatów i liści. Różnorodność odmianowa incarvillea jest wciąż stosunkowo niewielka, ponieważ stosunkowo niewielu botaników było zaangażowanych w selekcję nowych odmian i mieszańców rośliny.

W ciągu ostatnich 10-20 lat roślina odnotowała wzrost popularności. Łatwo to wytłumaczyć z punktu widzenia bezpretensjonalności kwiatu w połączeniu z jego walorami dekoracyjnymi. Zazwyczaj byliny mają wyblakłe i niepozorne kwiaty, jednak nie można tego powiedzieć o incarvillea.

Przeczytaj także: Alyssum: gatunki i odmiany roślin, wysiew nasion w otwartym terenie i dbanie o tęczowy dywan na stronie (130 zdjęć) + Recenzje

Warunki uprawy roślin i cechy pielęgnacyjne

Roślina preferuje miejsca dobrze oświetlone, jednak czas przebywania w bezpośrednim świetle słonecznym nie powinien przekraczać 3-4 godzin dziennie. Dlatego optymalnym miejscem do sadzenia będzie takie, w którym przez około połowę dnia będzie w cieniu wyższych roślin lub budynków. Możliwe jest sadzenie w miejscach częściowo zacienionych, jednak w cieniu roślina będzie miała wyblakły, nieokreślony wygląd.

Formowanie młodych pędów

Gleba dla rośliny nie odgrywa szczególnej roli, ponieważ w warunkach naturalnych większość gatunków rośnie na ubogich glebach kamienistych lub piaszczystych. Aby roślina osiągnęła swój pełny potencjał, najlepszą opcją byłoby posadzenie jej w odżywczej glebie piaszczystej.

Roślina nie lubi stojącej wody, do normalnej uprawy wymagany jest obszar dobrze odwodniony z lekkim nachyleniem w kierunku południowym. Drenaż może być wykonany z piasku gruboziarnistego lub drobnego żwiru, nie zaleca się używania zbyt dużej frakcji do drenażu.

Wilgotność gleby powinna być umiarkowana. Gleba nie powinna wysychać, ale nie powinna też występować stagnacja wody.

W rzeczywistości zalecenia dotyczące uprawy rośliny są ograniczone. Dopuszczalne są pewne odchylenia w składzie gleby i jej kwasowości, jednak jedynym wymogiem, którego należy ściśle przestrzegać, jest umiarkowana wilgotność.

domowa roślina rosnąca w doniczce

Top dressing przeprowadza się raz w sezonie. Odbywa się to podczas sadzenia rośliny lub każdej wiosny, zaraz po stopieniu śniegu. Czasami zaleca się stosowanie opatrunku pogłównego w fazie aktywnego wzrostu zielonej części rośliny (kwiecień-maj). Możesz użyć złożonych nawozów mineralnych lub możesz użyć materii organicznej, na przykład naparu dziewanny. W przypadku nawozów mineralnych nie zaleca się przekraczania dawek wskazanych przez producenta, gdyż może to prowadzić do obniżenia mrozoodporności incarvillea.

Przygotowanie rośliny do sezonu zimowego polega na osłonięciu systemu korzeniowego warstwą ściółki od 5 do 10 cm. Gatunki mrozoodporne są również pożądane do ściółkowania. Skład ściółki może być następujący: 50% torfu, a pozostałe 50% trocin, wiórów lub igieł. Wiosną, aby uniknąć uszkodzenia systemu korzeniowego rośliny przez grzyby, należy usunąć warstwę ściółki.Rośliny w pierwszym roku życia zaleca się przykryć dodatkową ochroną w postaci folii lub wysokiego plastikowego słoika.

Przeczytaj także: Physalis: opis, rosnące sadzonki, sadzenie na otwartym terenie i pielęgnacja, przydatne właściwości medyczne i kulinarne (30 zdjęć i filmów) + Recenzje

Rozmnażanie roślin

W zakresie uprawy incarvillea nie wymaga specjalnych umiejętności

Uprawa wszystkich odmian Incarvillea nie jest trudnym zadaniem, nie wymaga skomplikowanych działań ani znajomości specjalnych umiejętności. Roślinę można uprawiać zarówno z nasion, jak i wegetatywnie. Każdy z nich ma swoje własne niuanse i cechy, a aby w rezultacie uzyskać zdrową i piękną roślinę, należy je wziąć pod uwagę.

rozmnażanie nasion

Nasiona Incarvillea można sadzić bezpośrednio w otwartym terenie. Można to zrobić wiosną lub jesienią, zwykle przy tej metodzie uprawy kwitnienie następuje dopiero w przyszłym roku. Aby osiągnąć kwitnienie już w roku sadzenia, konieczne jest wyhodowanie rośliny w sadzonkach. Dodatkowo przy metodzie uprawy sadzonek roślina w pierwszym sezonie będzie miała większą odporność na zimno i nieco dłużej zachowa swój wygląd. Jednak już w drugim roku życia praktycznie nie będzie różnicy w roślinach uprawianych na otwartym polu i przy pomocy sadzonek.

Nasiona Incarvillea

Rozmnażanie sadzonek sugeruje, że nasiona używane do sadzenia muszą być rozwarstwione. Odbywa się to po prostu: dwa miesiące przed sadzeniem sadzonki umieszcza się w lodówce w podłożu torfowym, gdzie są przechowywane przez około dwa miesiące w temperaturze nie wyższej niż + 5 ° C. Zwykle sadzonki sadzi się na początku marca, więc stratyfikacja odbywa się w styczniu.

Glebę do sadzonek można kupić w kwiaciarni; Zrobi się każda mieszanka na kwiaty ogrodowe. Możesz sam zrobić glebę, w tym celu musisz wymieszać następujące składniki w równych proporcjach:

Pożądane jest poddanie gleby obróbce cieplnej w piekarniku o temperaturze powyżej + 100 ° C przez pół godziny. Następnie musi „odpoczywać” pod gazą przez 2-3 tygodnie, aby przywrócić mikroflorę.

Jeśli kończy się czas sadzenia, a nie ma możliwości odczekania kilku tygodni, glebę można potraktować 0,2% roztworem nadmanganianu potasu, po czym glebę należy suszyć przez 1-2 dni.

Nasiona Incarvillea układa się na powierzchni lekko zagęszczonej gleby w skrzynce na sadzonki i posypuje warstwą piasku o grubości 1 cm Piasek należy równomiernie zwilżyć od góry za pomocą pistoletu natryskowego. Pudełko z sadzonkami przykrywa się folią lub szkłem w celu stworzenia warunków szklarniowych i umieszcza w ciemnym pomieszczeniu o temperaturze + 18-20 ° C.

Sadzonka 3 tygodnie po posadzeniu

Pierwsze pędy pojawią się za około tydzień, jednak jeśli rozwarstwienie nie zostało zakończone lub nasiona miały inny stopień kiełkowania, proces ten może potrwać 2-3 tygodnie. Jest to normalne, wystarczy poczekać, aż ¾ wszystkich nasion wyrośnie, po czym skrzynkę z sadzonką wyjmuje się w dobrze oświetlone miejsce o tej samej temperaturze.

Najlepiej umieścić sadzonki na południowym oknie, ale w takiej odległości od urządzeń grzewczych, aby temperatura nie przekraczała 18-22 ° C. Dbanie o sadzonki jest dość proste: codziennie należy je podlewać butelką z rozpylaczem i wietrzyć przez 30 minut.

Zbieranie roślin odbywa się, gdy mają 3-4 prawdziwe liście. Odbiór najlepiej przeprowadzać w oddzielnych pojemnikach. Mogą to być zarówno doniczki torfowe jak i plastikowe o głębokości 5-6 cm.

Sadzonki sadzi się w otwartym terenie na początku czerwca. Około miesiąc przed tym musisz rozpocząć procedurę utwardzania. W przypadku incarvillea jest to standard, jednak ma jedną osobliwość: w żadnym wypadku nie należy wystawiać roślin na zewnątrz na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.Jest to dopuszczalne w pomieszczeniach, ale lepiej nie robić tego na zewnątrz. Najlepiej robić to w półcieniu lub w miejscach z rozproszonym światłem słonecznym.

Sadzonki w wieku jednego miesiąca

Reszta utwardzenia odbywa się według prostego schematu: pierwszego dnia rośliny są na dworze przez pół godziny, a każdego kolejnego dnia o pół godziny dłużej. Przez ostatnie 2-3 dni sadzonki powinny być na zewnątrz przez całą dobę.

W przypadku sadzenia nasion w otwartym terenie optymalny czas to połowa kwietnia. Dzięki temu rośliny uzyskają maksymalne utwardzenie i będą znacznie lepiej przystosowane do zimna. Sadzonki takiego nasadzenia pojawią się za około dwa tygodnie, ale aktywne kwitnienie nie nastąpi w tym sezonie, na następne trzeba będzie poczekać.

Którą z metod sadzenia wybrać - hodowca sam decyduje. Jeśli chcesz zakwitnąć w tym roku, będziesz musiał majstrować przy nasionach od początku roku. Jeśli okres kwitnienia nie jest krytyczny, możesz sadzić nasiona na otwartym terenie i nie zwracać na nie tak szczególnej uwagi, pozwalając samej naturze robić wszystko w naturalny sposób.

Rozmnażanie wegetatywne

Incarvillea może rozmnażać się wegetatywnie na trzy sposoby:

sadzonki

Najłatwiejsza droga do rozmnażania dająca w dodatku największą ilość silnych i wytrzymałych roślin. Powielanie w ten sposób wykorzystuje się w środku lata (koniec czerwca - początek lipca).

Sadzonki sadzone w ziemi

Jako sadzonki wybierane są mocne i zdrowe liście., które są cięte z niewielką częścią łodygi. Długość tej części nie przekracza 4 cm Sadzonki umieszcza się na jeden dzień w roztworze jakiegoś środka ukorzeniającego, na przykład Kornevina.

Podczas obróbki sadzonek za pomocą ukorzeniacza konieczne jest przygotowanie gleby do ich ukorzenienia. Możesz użyć ziemi podobnej do sadzonek, ale odpowiednia jest również ziemia z rośliny matecznej z ogrodu. Konieczne jest potraktowanie go roztworem nadmanganianu potasu i pozostawienie do wyschnięcia na ten sam czas - 24 godziny.

Pod koniec tego okresu sadzonki są sadzone w ziemi i umieszczane w szklarni. Może to być szklarnia stacjonarna, mała szklarnia lub jakieś zaimprowizowane urządzenie wykonane na przykład z dużego plastikowego pojemnika (plastikowa butelka 5-7 l).

Nie jest konieczne codzienne podlewanie sadzonek, wystarczy zwilżyć glebę pistoletem natryskowym podczas wysychania. Ale konieczne jest codzienne wietrzenie szklarni przez 10-20 minut. Pierwsze korzenie roślin pojawią się za około 15-20 dni. Następnie możesz rozpocząć codzienne podlewanie, bez przerywania wietrzenia.

Incarvillea Delaway

Po kolejnych 10-20 dniach rośliny w końcu staną się silniejsze i można je sadzić na otwartym terenie. Najlepiej robić to razem z dużą grudą ziemi, aby nie uszkodzić systemu młodego konia. Lądowanie na otwartym terenie powinno być poprzedzone przynajmniej tygodniowym okresem twardnienia. Po posadzeniu roślinę należy nakarmić i podlać.

Dzieląc krzak

Nie jest przeprowadzana tak często, jak rozmnażanie przez sadzonki, i w rzeczywistości jest wymuszonym środkiem, gdy konieczne jest posadzenie nadmiernie zagęszczonego krzewu. Najlepiej zrobić to wczesną wiosną lub wczesną jesienią - nie zaleca się wykonywania podobnej procedury w aktywnym sezonie wegetacyjnym.

Z reguły podział buszu nie jest często stosowany

Aby to zrobić, roślina jest całkowicie wykopana z ziemi i umieszczona na specjalnym podłożu. Na nim bada się system korzeniowy, usuwa się z niego słabe, chore i wysuszone składniki, a następnie krzew dzieli się na kilka równych części nożem lub sekatorem.

Każda część powinna mieć zdrowe kłącze, dodatkowo każdy z tych kłączy powinien mieć młode punkty wzrostu. Następnie rośliny sadzi się w nowych miejscach.Przeprowadza się go na głębokość nie większą niż 5 cm.

Lepiej nie korzystać ze starego lądowiska, być może są ślady infekcji grzybiczych. To miejsce należy dokładnie wykopać na głębokość około 20 cm, usuwając wszystkie stare kłącza i ewentualne ogniska pojawienia się grzyba.

Z pomocą bulw

Najczęściej tę metodę rozmnażania stosuje się podczas zimowania rośliny lub gdy konieczna jest całkowita aktualizacja jej systemu korzeniowego. Ponadto w około jednej trzeciej przypadków zakupu nowej rośliny nie kupowane są nasiona, ale bulwy.

Bulwy Incarvillea

Aby nie zmieniać cyklu życia incarvillea, bulwy należy sadzić w połowie marca. Miejsce wybrane do sadzenia należy wykopać jesienią.

Jednocześnie do gleby można aplikować nawozy organiczne, na przykład kompost, gnijący obornik lub próchnicę. Jednocześnie nawożenie wiosną nie jest konieczne.

Bezpośrednio przed sadzeniem należy ponownie przekopać glebę, zrobić w niej dołki i sadzić w nich bulwy, pogłębiając ich punkt wzrostu nie więcej niż 5 cm poniżej poziomu gruntu. Podlewanie odbywa się następnego dnia, a następnie co 3-4 dni. Po każdym podlewaniu glebę należy ostrożnie spulchnić na głębokość 2-3 cm.

Pod koniec czerwca na roślinie wyrosłej z bulwy pojawią się pierwsze liście, a po około miesiącu roślina zacznie kwitnąć. To kwitnienie będzie krótkotrwałe i niezbyt obfite, jednak w następnym roku roślina wejdzie w pełni w życie.

Przeczytaj także: Zawilce: 25 gatunków, cechy rozmnażania i pielęgnacji, sadzenie w otwartym terenie, zmuszanie zimą, opis właściwości leczniczych rośliny (50+ Zdjęcia i filmy) + Recenzje

Odmiany

W naturze występuje około dwudziestu gatunków roślin. Różnorodność odmianowa incarvillea jest niewielka, ponieważ jest rzadko uprawiana. Pierwsze odmiany zaczęły pojawiać się w dużych ilościach stosunkowo niedawno, a Incarvillea na współczesnym rynku roślin kwiatowych jest bardzo niewiele. Dlatego większość ogrodników używa zwykłych „dzikich” form roślin w projektach krajobrazu.

Rozważmy je bardziej szczegółowo:

gęsty

Inną nazwą rośliny jest duża incarvillea. Jest to roślina wieloletnia o wzroście 30-40 cm. Niezapomniane wrażenie robi budowa krzewów - mają duże piękne liście z umiarkowanie wyraźnym pokwitaniem. Podstawowe rozety rośliny mają charakterystyczną środkową część w kształcie serca.

Incarvillea gęsty kwiat

Uprawiany jest od prawie 150 lat. Popularność w uprawie zyskała ze względu na mrozoodporność i zdolność znoszenia nawet mrozów do -30°C pod osłonami.

Pączkowanie rośliny następuje w maju, a kwitnienie rozpoczyna się na przełomie maja i czerwca. Pąki zwykle pojawiają się na szczycie łodyg. Na początku są mocno skręcone i nie sprawiają wrażenia przyszłego kwiatu. Jednak z biegiem czasu zaczynają się stopniowo otwierać i zmieniać swój kształt z dnia na dzień. Pączek po około tygodniu zamienia się w fioletowy, koralowy lub jasnoróżowy kwiat w kształcie lejka. Średnica zewnętrznej krawędzi kwiatu sięga 6 cm, a długość lejka może wynosić od 5 do 7 cm.

Podstawy „gramofonów” składają się ze stopionych płatków, zwykle jasnożółtych. Czasami, jeśli warunki oświetleniowe nie są odpowiednie, kolor „wnętrzności” lejka może mieć bladożółty lub bladopomarańczowy odcień.

Kwitnienie trwa około 6-8 tygodni, po czym roślina tworzy owoce ze skrzydlatymi nasionami, które podobnie jak liście rośliny są lekko owłosione.

Roślina występuje w kilku odmianach, jedną z najbardziej znanych jest Grandiflora, która przy zachowaniu wszystkich pozostałych parametrów rośliny, ma około 80 cm wzrostu i kwiaty o średnicy 7-8 cm.

Odsunięcie

Ojczyzną tego krzewu jest zachodnia część Indochin. Gatunek ten jest używany w kwiaciarstwie od ponad 100 lat. Jest to dość duża roślina, do 120 cm wysokości, o wydłużonych liściach. Długość liści sięga 30-35 cm, mają kształt szabli. Tradycyjnie w przypadku incarvillea liście na łodydze są zbierane w podstawową rozetę.

Delaway incarvillea krzew

Kwiaty w zewnętrznej części są zwykle monotonne, mają wszystkie odcienie różu: od biało-różowego do fioletowego. Wnętrze lejków jest żółte, z częściami płatków zrośniętych u podstawy. Czasami pojawiają się kwiaty, w których płatki przylegają do siebie, nie splatając się na prawie całej długości. Jest to uważane za oznakę zwyrodnienia rośliny.

Zewnętrzna średnica kwiatów wynosi 5-6 cm, długość lejka do 8 cm Kwiaty są zbierane w asymetryczne kwiatostany racemose po 3-4 sztuki. Kwitnienie przypada na pierwszą dekadę czerwca i trwa prawie do początku sierpnia.

Różnorodny top śnieżny

Szczególnie popularne wśród hodowców kwiatów są odmiany, których kolory są „diametralnym przeciwieństwem” tego gatunku: albo jasna biel, albo bogaty fiolet. Pierwsza to odmiana Snow Top, wyhodowana w USA. Forma będąca jej „antypodą” (odmiana „Purple Heart”) została wyhodowana w Europie.

Mrozoodporność wszystkich odmian Delaway Incarvillea jest niska, jednak nawet przykryte warstwą liści o grubości 15-20 cm są w stanie tolerować mrozy do -15 °C.

chiński

Gatunek ten nie jest szczególnie znany w Europie i Ameryce, jednak jest bardzo popularny w regionach azjatyckich, zwłaszcza w Chinach. Historia uprawy tego gatunku w celach dekoracyjnych ma ponad sto lat. W tym czasie wyhodowano wiele odmian i mieszańców rośliny, różniących się wielkością i kształtem kwiatów i liści.

Incarvillea sinensis, widok oryginalny

Większość odmian tego gatunku ma niewielki wzrost. Rzadko zdarza się, że roślina osiąga wysokość 50 cm, zwykle wysokość krzewów wynosi 25-30 cm, liście są przeważnie krótkie, pierzaste.

Kwitnienie rozpoczyna się około 2 miesiące po wysianiu rośliny. Zwykle dzieje się to w połowie czerwca. Ze względu na to, że roślina stale tworzy nowe pędy, jej kwitnienie trwa prawie do początku października.

Kwiaty powstają w kątach liści, z reguły są samotne. W rzadkich przypadkach z jednej zatoki wyrasta kwiatostan składający się z dwóch, a czasem trzech kwiatów.

Wielkość kwiatów jest stosunkowo niewielka: prawie wszystkie odmiany mają średnicę kwiatu około 3-4 cm i długość lejka około 5 cm.

Odmiana białego łabędzia

Popularną odmianą chińskiej odmiany Incarvillea jest „biały łabędź”. Pomimo pochodzenia gatunkowego kwiaty zbierane są w kwiatostany. Liczba kwiatów w kwiatostanie wynosi prawie zawsze 4. Wysokość rośliny wynosi 50 cm, a średnica około 30 cm Średnica kwiatu około 5 cm Liście mają kształt przypominający paproć, jest przymocowany do łodyg wyłącznie u podstawy.

Olga

Inną nazwą rośliny jest różowa incarvillea. Ojczyzną rośliny jest podgórze Pamirów. Uprawiana w ozdobnym kwiaciarni od końca XIX wieku. Cechą rośliny jest jej wzrost, sięgający 150 cm, a także bardzo duża liczba kwiatów, które roślina jest w stanie związać. Pomimo niewielkich rozmiarów ich liczba może sięgać kilkudziesięciu na jednej łodydze.

Incarvillea Olga lub różowy

Pierzaste liście rośliny o wyraźnym, rozciętym wyglądzie pokrywają zaledwie 15-20 cm od początku łodygi rośliny przy ziemi. Reszta jest całkowicie zajęta przez kwiaty, pąki i wschodzące owoce. Ciekawostką jest to, że górna część łodygi, na której tworzą się pędy z kwiatami, często zdrewniała.

Liście rośliny są odwrotnie, ale kwiaty i kwiatostany tworzą się naprzemiennie na pędach. Zazwyczaj kwiaty na szczycie łodygi zbierają się w kwiatostany typu wiechowego, ale te znajdujące się w środkowej części łodygi są zwykle pojedyncze. Kwiaty mają średnicę około 20 mm. Kolory są reprezentowane przez wszystkie odcienie różu. Niektóre odmiany mają jasnofioletowy kolor.

Kwitnienie przypada na pierwszą dekadę lipca i trwa do początku września. Pod osłoną roślina toleruje mrozy do -25 ° C.

Myra

Pochodzą z północno-zachodniej części Chin. Jest to nisko rosnąca bylina mrozoodporna.Wysokość rośliny rzadko przekracza 15 cm, liście rośliny mają owalny kształt i znajdują się na długich ogonkach. Liście są ciemnozielone, zebrane w podstawową rozetę. Ze względu na kształt ogonków i pędów krzew roślinny ma bardzo zwartą budowę.

incarvillea myra

Kwiaty mają duży rozmiar: średnica zewnętrznej części może sięgać 10 cm, a długość lejka wynosi 12-15 cm Lejek kwiatów ma w przybliżeniu taką samą średnicę na całej długości, co sprawia, że ​​ten rodzaj roślina wyróżnia się wśród swoich towarzyszy. Tradycyjnie wnętrze lejka jest żółte, a same płatki mogą mieć różne odcienie różu. Płatki mają wyraźną konsystencję i lekką podwójność.

Roślina zaczyna kwitnąć w czerwcu, czas kwitnienia wynosi około 2 miesiące. Dobrze znosi zimowe przymrozki. W temperaturach do -15°С zimuje bez schronień, w schronieniach może być uprawiana nawet w regionach północnych.

Bezpretensjonalne kwiaty do ogrodu INCARVILLE Cechy uprawy, najlepsze odmiany

Incarvillea: opis, uprawa, rozmnażanie, sadzenie na otwartym terenie i pielęgnacja dekoracyjnego gościa z Azji (50+ Zdjęcia i filmy) + Recenzje